Özlediğim Birşey Var Şiiri - Müzeyyen Yavuz

Hiç olmadı beni anlayanım,
Olmadı gözyaşlarımı silenim.
Aydınlıkları hiç yaşamadım ki.
Nedenlere niçinlere takıldım hep,
Hiç olmadı ellerimi tutup ısıtanım.
Hiç kimse kaldırmadı düştüğüm yerden.
Hep hasret kaldım sevgiye sevmelere.
Düşlediğim sevgiyi hiç yaşamadım.
Üşüdüm hep onsuzluklarda.

Çünkü hiç olmadı onun gibi sevdiğim.
Hep uzaklara kaçtım hep bilinmezliklere,
İçimde yangınlar misali yaşadım sevgimi.
Hiç kimse duymadı sessiz çığlıklarımı
Büyük yıkılışlarımı benim.
İçten gülümsediğim anlarım hiç yok.
Çocukluğumda oyuncağım bile olmadı.
Ellerim hep toprak kokardı küçükken.
Duygularım herşeyimdi benim.
Bir de O'nu ekledim bunlara.
Başka hiçbir şeyim olmadı benim,
O'na dair Şiirlerim yok.

Özlediğim tek birşey var.
O yüzden tam olarak kopamayışım.
İçimde derinlerde O'na ait olan bir yer var.
Kalbimin haritasında sınırlarını çizdiğim şehir gibi.
O'nda hasretini duyduğum birşey var.
Neresinden anlatsam olmuyor tarifi mümkün değil.
İsmini koyamadığım ama sevdiğim birşeyler var.
Öyle olmadık zamanlarda geliyor aklıma
Ruh'um karışıyor.
O'nda bana ait birşey var...