Özkan Erdem Şiirleri - Şair Özkan Erdem

Gün ortası üşürken gölgeler
Bir yaprak gibi titredi ellerim
Sana sırılsıklam bir bakışta
Üşüdüğümü gizledim,
Sonra,
Kelimeler ısıttım yüreğimde

Sana sitemim var diyemiyorum,
Hayalin artık yetmiyor sevdiğim
Seni ben senden istiyemiyorum
Gecelerim hiç bitmiyor sevdiğim

Bana kâr mı senden ayrı durduğum

Bu dert benim yetti artık canıma
Kor ateş düşürdü can ocağıma
Yandım durmadan hiç söneceğime
İnanmak işte, gelmedi elimden

Aşkı dağladı ciğerimi bile

İkimiz de böylesine severken

Aşka zulmetme gel sevdiğim

Ömrümüz yel gibi gelip geçerken

Laciverdine bıraktım akşamların

Koyu umutlarla beraber

sevgilerimi

Bu nisan yağmuru bu nisan yağmuru
Çağırır kaybettiğim türküyü geri
Bu kardan da arı bu sudan da duru
Ruhumu arıtır bu nisan yağmuru

Mevsim güze dönmüş olabilir
Yapraklar cansız
serilmiş yol ortasına
Caddeler ıslak, yollar kirli olabilir
Üstümde yıpranmış bir kazak
Cebi delinmiş bir pardesü sırtımda

Yokluğunda ben, huzursuzum, kederliyim.
Fırtınalı denizlerim var sensiz, hırçın dalgalarım...
Kaçan uykularımı kovalıyorum gece yarılarında.
Kaldırımlara vuran gölgeler gibiyim;
Kim olduğumu bilmiyorum.
Kan ter içinde uyanıyorum yarım uykulardan.

Öldüm bir kez daha
Öldüm yeniden hayat umarak
Avuçlarımda gün batımı
Ağladım, yürüdüm yalınayak.
Ne olacak şimdi hazinem?
kirli sokaklarinda bu sehrin

Yapma

Bugun
ilk defa
farkettim ki ben
Sana hic yapma demedim.