Marmara Üni. Eski Türk Edebiyatı Yüksek Lisas
Öğretmen
Gün ortası üşürken gölgeler
Bir yaprak gibi titredi ellerim
Sana sırılsıklam bir bakışta
Üşüdüğümü gizledim,
Sonra,
Kelimeler ısıttım yüreğimde
Sana sitemim var diyemiyorum,
Hayalin artık yetmiyor sevdiğim
Seni ben senden istiyemiyorum
Gecelerim hiç bitmiyor sevdiğim
Bana kâr mı senden ayrı durduğum
Bu dert benim yetti artık canıma
Kor ateş düşürdü can ocağıma
Yandım durmadan hiç söneceğime
İnanmak işte, gelmedi elimden
Aşkı dağladı ciğerimi bile
Allah birdir
Aşk da öyle
Sen yoksun yani
Bir suret koydu Allah önüme
Sonra göz bebeklerimden sana baktı
Sen zannettin ki varsın
Bu nisan yağmuru bu nisan yağmuru
Çağırır kaybettiğim türküyü geri
Bu kardan da arı bu sudan da duru
Ruhumu arıtır bu nisan yağmuru
Bilir misiniz dipsiz kuyular neden küf kokar
Beklersin, ışık yol bulamaz içeri
Canavarlar gizlenir köşe başlarında
Duyarsın kan kokusu dişlerinden sızar
Bir köşede ağlar
Babasız kalmış çocuklar
Mevsim güze dönmüş olabilir
Yapraklar cansız
serilmiş yol ortasına
Caddeler ıslak, yollar kirli olabilir
Üstümde yıpranmış bir kazak
Cebi delinmiş bir pardesü sırtımda
Yokluğunda ben, huzursuzum, kederliyim.
Fırtınalı denizlerim var sensiz, hırçın dalgalarım...
Kaçan uykularımı kovalıyorum gece yarılarında.
Kaldırımlara vuran gölgeler gibiyim;
Kim olduğumu bilmiyorum.
Kan ter içinde uyanıyorum yarım uykulardan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!