Bir paradoksun içinde bulur kendini insan
Bir yanda dünya akar bir yanda sen
Kumral saçlarına yıldızlar serpilir
Şafak vaktini hatırlatır benliğime
Kalp ağlar karşında sen fark etmezsin
Bilinmez bir çaba içinde insanlar...
Bir adım uzağımdayken, ölüm sofrasında
Ateşleri izliyorum sesli sessiz yanan alevler içinde yüreğim
Bak gözlerime
Kimse görmesin benden başka o güzel gözlerini
Aç kalbinin pınarlarını sende
Aşkımızı besleyelim derin sevda denizlerinde
Gözlerine bakar gözlerim bir ayrılık aralığında
Saçların dağılmış gözlerinin hizasına süzülürler
Mutlu gözükmeye çalışan bir hüzün birikintisi altında acıların
Omuzlarında, kalbinin üstüne kazınmış anıların
Eski küçüklüğün gibi tutar ellerin pamuk helvasını ucundan
Kalbim fısıldar ruhuna içimdeki aşkımı
Ufalır bakışlarım,
İçimi ısıtan sarmandır beni,
Özlemim, hasretim her şeyinedir.
Yalnızlığımın, o acınası bakışları acıtır canımı.
Gitmesin gözlerin kalsınlar, yanımda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!