Artık eskisi gibi üzülmüyorum alıştım,
Acıların dilini daha iyi öğreniyorum...
Kıvrım kıvrım olsada yolları,
Sonunda bana çıkacaklarını da biliyorum...
Ne zaman ekmek isterler benden?
Açlık krizi geçirirler,
Ve ne zaman su? bunları seziyorum...
Hiç bir şey istemezlerse de!
Bir köşede hesap peşindedir onlar bilmezmiyim,
En ufak bir boşlukta
Rica etmeselerde ömrümden bir dilim,
Yine de, huzurumu bozarlar hissediyorum...
O yüzdendir artık onları ciddiye almayışım,
Varlıklarını görmezden gelişim,
Yüz vermeyişim...
O yüzdendir gözlerimi kapayıp,
Kulaklarımı tıkayıp,
Önlerinden özgüvenimle salınarak geçişim...
20:29 12.07.2015
Nuran KaracaKayıt Tarihi : 12.7.2015 22:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nuran Karaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/07/12/ozguvenim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!