Özgürsün Şiiri - Necati Tiryaki

Gizem dolu bulanık sularda yüzerken
Beni çamur gördün,anlamadın özden
Nereye gideceğini de hiç bilmiyorken
Varlığının önemi yok bende, gerçekden

Zahirede vitrin yok ki,nimeti hakikattır
Hayat,silgisiz yapılan resimde sanattır
Sabır; sessizlikte işitilmeyen bir feryat
Aşksa saf,ruha derinden dokunmaktır.

İyi insan olmanın da,iyiliğini görmedim,
Dürüstlüğü de şerefsizlerden öğrendim.
Her öğüten diş, ne altın olur ne gümüş
Yalnızlığa aç kaldım,onurumu yemedim

Virgül kadarcık bir menfaatin uğruna
Nokta kadar eğildiğin günüde unutma
Sofran herkese açık, iyide bilirim ama
Doymak içinde kendini köpek yapma.

Kalpten seni,süs köpeği niyetine sevdim
Sevimliliğine aldandım,evcilleştiremedim
Aldığın her kokunun peşine koşarken sen,
Tasmanı çıkardım,özgürsün artık benden

BİRİ OLMALI