Özgürlüktür Babalar Şiiri - Necip Zeybek

Götürmeyin babamı polis amca,
Ben hiç kan görmedim,
Onun ellerinde.
Kalem gördüm ancak.
Suç mu düşünmek insanca?
Daha çok özgürlük isterse bir adam,
Önce o mu edilir tutsak?

Sakın kırma kalemi, hâkim amca,
En çok babam üzülür,
Şu dünyada insana ihtiyaç,
Bir kalem dahi zayii olsa...

O,kalmasın kimse aç,
Korunmasız kalmasın, analar, bacılar,
Çocuklar olmasın diye kimseye muhtaç…
Çoğalacağına azalasın diye acılar,
Yazıp çizdi babam onca.
Ama işe yaramadı
Tutukladı işte babamı polis amca.

Şahit de sayılmazmışım ben,
Yaşım küçük diye,
Siz anlatın benim yerime,
Hey koca koca adamlar,
Değil misiniz siz de şahit?
Olmasa gökyüzü yaşayamaz ne serçe,
Ne kartal;
Yaşayamaz ormansız aslan, panter, çakal.
Deniz, göl, ya da olmasa nehir,
Oynayabilir mi hiç suda balık?
İnsan da bir canlı,
O da yaşayamaz havasız, susuz,
Yaşayamaz topraksız, ormansız.
Fakat bizi canlandıran değil bunlar,
Ürettiğimiz özgür ve ince fikir.
Ancak korkar ondan beyinsizler,
Vururlar fikre en kalın zincir.

Bak hâkim amca,
Özgür ki, bal için arı
Geziyor çiçek çiçek…
Özgür ki
Pır pır, bir kalkıyor,
Bir konuyor kelebek.
Bilinmez derdinden mi, keyfinden mi;
Ama özgür ki,
Kâh ağlıyor, kâh gülüyor,
Anasının kucağında bebek...

Ne olur hâkim amca,
Gönderme babamı karanlıklara.
Yaşayamaz babam yer altında
Olamaz o köstebek!
O,fikirden fikre uçan bir kelebek.
Yüreği de kanatları kadar narin,
Uçamaz kolunu kanadını kırmayın,
Ne olur vurmayın da kollarına kelepçe
Özgürce gülsün sebepli sebepsiz.
İnanın babam, bebek kadar masum,
Ve temiz…

Yeryüzü olmasın istedi zindan,
Bunun için bile dökmedi ve dökemez de asla kan,
Hatta küfür bile etmedi,
Bal yerine, babam sadece yeni değerler üretti,
Suç mu vazgeçmemesi insanlığından?
Takacaksanız,
Konuşana değil, susturana takın…
Hak yiyene,
Yasak üstüne yasak koyana,
Göz boyayana,
Çalıp çırpana, kan akıtana,
Takın kelepçe…
Yetmezse,
Özgürlüğün değerini bilmeyeni de içeri atın,
Ama dokunmayın özgürlük sevdalısı babama…
.
Bil ki hâkim amca,
Ağır da olsa yükü,
Ne sinip ağlayan bebektir babalar;
Ne saklanıp karanlıklara,
Korkan köstebektir.
Ne de kırılınca kanadı kolu,
Uçamayan arı ya da kelebektir.
Taşır en ağır yükü,
Çünkü erkektir babalar.
Ve boyun eğmez haksızlıklara,
Yaşayamaz asla tutsak,
Çünkü özgürlüktür babalar,