Özgürlüklerin Güeşi Şiiri - Mehmet Çoban ...

Göğün, kanatları arasından süzüle, süzüle akıp gelen
Efsaneleşen kızıl güneş
Işıldayan yolun
Yaşam sevenlere
Yoldaş
Yaren
Mutluluk
Doğuşun her canlıya
Büyük kuvvettir
Toprak seninle
Bahtiyar
Sullar seninle
Berrak
Somurtkan bulutlar
Doğuşunla
Darmadağın oluyorlar
Şiiirler kadar özgür
Apar topar
Göğe doğru koşan
Çınarlar
Sana sevdalılar
Sabahları
Gelişinle sarhoş, sarhoş öter
Horozlar
Uykudan uyanır
Islık çalan
Yılanlar
Yorulsalar da
Habire çalışan, güneş içen
Rızık toplayan karıncalar, durmadan koşuşturlar

Her sabah seninle yeşerir, ufka doğru yelken açan
Denizcilerin
Vardiyadan vardiyaya koşan
İşçilerin
Toprağa alın teri döken
Köylülerin
Umutları
Deniz kırağına vuran
Dalgalar
Doğuşunla billurlaşır
Sıcak dudaklardan
Buharlaşır ıslaklık
Seninle
Ufukta beliren şafak
Kızıllığı
Dağları aşan
Yollarla buluşup
Kucalaşır
Özlem duyan
Sevdalıların aşkı için
Şarap renginden
Sönmek bilmeyen
Kızıl, kıpkızıl bir meşale ol
Kızgın bir mavi ırmak gibi, ak içime
Gitme, özgürlüğün güneşi! Düny'aya karanlık çökmesin

Şavkı sulara, pırıltısı denizin köpeklerine düşen
Ufuklaradan, gökyüzünden sarkıp gelen
Suskunlukları uyandıran
Gülsüz
Dikensiz dallara
Yaşam taşıyan
Karanlığı söküp
Üşüyen elleri ısıtan
Güneş
Bir nebzede olsa doğ bana
Uzaklaşma benden
Daha da yaklaş
Seni
Kendime örnek aldım
Teslim olmayacağım
Karanlığa
Çünkü senin varlığın bende gizli
En yiğit, komünist duygularımla, çok sevdim seni

Mehmet Çobanoğlu
04.07.2021
İstanbul