Özgürlük, sancılarla aynı kafeste.
Çıkamaz, tek yolu unutur.
Düşünür, kaçamaz da artık kaderinden.
Ne yapar, el mahkûm, gidemez, yorulur.
Önümüzde aheste karanlık, korkuyor kader.
Her şeyin sonu kim vurdulardan da beter.
Ne var, ne yok yanarak biterim.
Peki küllerimden doğar mıyım ?
Peki özgürlüğümden olur muyum ?
Yine kalıba mı girerim ?
Zincirimi koparır atarım.
Özgür, hem de soyutluyum.
Zorba dünde konuk muydum ?
Ya da şahit mi sandılar beni ?
Kayıt Tarihi : 4.7.2022 20:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!