Özgürlük ve Esaret Şiiri - Yılmaz Öztürk

Edep adap bilmeyiz sokakları kalabalık ederiz
Adamlık gelmez işimize dostluğu sevmeyiz
Yaratılana hoşgorü saygı sevgi diye saçmalamayız
Biz özgür çağdaş aydınlık yarınların insanlarız

Mitinglerimiz kavga sohbetlerimiz geyiktendir
Aşk saçma Mecnun masalı yüreğimiz şehvettir
Marifetimiz işkembeden konuşup yalansız sövmektir
Biz yobaz değiliz özgürlüğümüz fuhuş sevmektir

Helal haram farketmez aynıdır tramvayda büyük küçük
Yorulursa tutsun taksi benim bedelim ondan düşük
Lise üniversite okuduk biliriz medeniyeti olmaz eksik
Soyumuz karışsın kalem kırılsada inadına özgürlük

Enayi değilim güneşte güneşsiz gezmeyi bilirim
Geçmişte Peygamberin övdüğü millet benmiyim
Kırk asırlık tarihin torunu uşak oldu medeniyetim
Böyle gelmedi böyle gitmez yere batırdı özgürlüğüm

Yılmaz ahmaklık etme sende yaşa günü gününe
Unutma yaşandı yaşıyor bekler beni Çanakkale
Bursa'da hâyâ kalesi Mustafa yalnız Allah'a köle
İnsanlıkdan bihaber düştük özgürlük denen esarete