Özgürlük Misali Şiiri - Asude Çk

Caddeler ıslak, gökyüzü siyaha çalmış,
Havada yağmur, ellerim bomboş...
Ceplerimle ısıtıyorum.
Şemsiyem mi?
Ah, ben şemsiyeleri sevmem ki!
Yağmuru hissederim, rüzgarı hissederim,
Soğuğu hissederim, sıcağı hissederim
İliklerime kadar hissederim.
İnsan sevdiği şeyden şikayet eder mi?
Ben etmem...
Dedim ya, çünkü seviyorum;
Yağmurda şemsiyesiz dolaşmayı,
Rüzgara karşı gelmeyi,
Soğuğu iliklerime kadar hissetmeyi...
Hele bir de müzik olsa,
Bir de bir melodi çalsa...
Ne güzel olurdu, değil mi?
Sonra, sonra çocuk gibi
Oradan oraya koştursam,
Deli gibi, deli gibi dans etsem,
Yağmurun yağdığı caddelere uzansam,
Kim kızar ki, kim söylenir ki?
Biliyorum, muhtemelen deli derler...
Oysa, oysa delilik bu mu ki?
Değil, hayır değil!
Bu, ruhunda yatanları özgür kılmaktır.
Buna kim kızabilir, kim sövebilir ki?
Kimin haddine! Kime ne...?