Özgürlük Çiçekleri Şiiri - Salih Çelik

Aslında...
Pembe tablolar çizmek isterdim
Simsiyah kalemimle
Sonra rengarenk boyamak onları;
Titreyen ellerimle.
Ama olmuyor
Bir türlü çizemiyorum işte.
Hem çizmek istesem bile.
***
Bosna inim,inim inlerken
Azerbaycan da böylesine kan
Filistinde bunca gözyaşı varken
Zor geliyor bana...
Mutluluğu resmetmek,
Zor geliyor kara kalemlerle
Pembe tablolar çizmek.
***
Birazdan, alaca karanlık çöker
Kar beyazı bulutların üstüne
Şehit,şehit kokan topraklara
Kan kırmızısı yağmurlar yağar
Gök gürültüsü karışır mermi sesine
***
Sonra, silahlar susar,
Aydınlık çöker, kararan gecelere.
Soğuktan moraran eller ısınır.
Ilık bir şefkat düşer,
Küçücük yüreklere.
***
Ve bir gün...
Sararan umudun, yeşerir yavrum,
Bosna sokaklarında.
Gözlerine inanamazsın.
Karşında yorgun baban,
Göz yaşlarını tutamazsın
Öyle sarar; öyle sarar ki seni
İstesen de ayrılamazsın.
Özgürlüğün çiçekleri açar; yaprak, yaprak
Sevinçten koklayamazsın.

Ümraniye