Özgürlük Şiiri - Serhat Kaya

Ellerimde kan damlaları ve nasır
Sonsuza sarkan savaşlardan çıkageldim
Gökyüzüne sinen ateş alevlerinden geçerken
İntifadalara katıldım genç, asîl kızlar için..
Günbatımı vakti bozkırlardan geçtim
Mayınlara inat, hayata veda yoluna koyuldum.

Seması bulanık bu kentlerin, katil yangınların dumanlarıyla
Sokakları kan selleri ve bulutlardan bombalar yağıyor
Berrak ve saf kokulu yağmurların yerine...

Hayata gülümsemeyi ve yollarda koşmaya hasret
Ayakları çıplak ve tabanlarında yarıkları olan
Gözlerinde acı bir tebessümle, oluk oluk akan gözyaşları
Ve her şeye inat ellerindeki sapanlarla bombalara mukavemet veren
Küçükken saçlarında aklar olan kanlı çocukları var bu kentlerin..

Ne özgürlükler adına ve ne hürriyetler sevdasına
Dicle kan kırmızı olmuş, akan kan atıklarıyla
Masum yüzlü, günahı tanımayan çocukların kanlarıyla...

Ve ben kente bombalardan önce girdim
Sökülmemiş şafakların, tan yeri vaktinde
Gecenin ürkütücü karanlığını bozan;
Bir ağustos böceğinin ağıt varî yakarışı
Ve bir de benim damarlarımdaki
Kanlarımı en nazik bir noktada toplayıp
Üzerine mayın tarlaları kurduğum bedenimin
Derinliklerinden gelen acı bir uğultudur..

Savaşçılar ard arda yıkılıyor
Ceset, ceset üstüne yığılıyor
Uzaklardan gelen gözyaşartıcı
Müfrezelerin dumanlarıyla
Önce gözleri kör ediliyor
Ve ardından mermi yağıyor
Arzın adressiz yönlerinden...

Ve şimdi çocukları yoktur bu kentin
Gökyüzünden yağan ve müphem yönlerinden arzın
Yağan bombalara hedef ve hedefsiz akan mermilere
Kurban oldu tüm çocuklar..kurban oldu tüm çocuklar...
Kurban oldu...

Caddelerde cesetler ve gökyüzünde
Leş kargaları zikzak çizerken bütün hayalleriyle
Ansızın bir kasırga eser, alıp, götürür
O solmuş, ölüm cesetlerini...

Ve şimdi çocukları olmayan bu kentin
Sokaklarında tanklar ve panzerler cirit atıyor
O yıkıcı ve öldürücü sessziliğin ardından...

“Ölüm ve ölüm...ölüm ve ölüm...
PANKARTLARI ASILI GÖĞÜN TAVANINA...
YERYÜZÜNDE ÖLÜM MELEKLERİ....
ÖLÜM MELEKLERİ...
VE BEN...”