Uzaklarda, çok uzaklarda bir ışık, belli belirsiz,
Yol gösteriyor, gel diyor. Tanıdık sessiz
Yaklaşıyorum. Ayaklarım ağır mı ağır,
Koyu grilik kayboluyor, bulutlar...
Işık şimdi net ve parlak.
Kucaklıyor, çok sicak.
Sevecen.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
