Azad ediyorum karanlıkları
Vurduğum kilitler açıldı artık
Bir devrin suçsuz,masum sanıkları
Gecenin göğsüne saçıldı artık
Zindandan göklere uzayan feryat
Ruhuma sancılar vermesin gayrı
Son bulsun hicabı sarsan inkıyat
Kalbine zehirler saçtım zamanın
Mahrem sırlarını açtım zamanın
Yüzüne bakmaktan kaçtım zamanın
Şimdiyse vicdanım pis ve bulanık
Pişmanlık gölgesi oldu günahın
Umudu ufukta kaldı salahın
Ye’sin ellerinde eriyor hayat
Boynunda zincirle sürgün yaşayan
Göğsünde hicransı yara taşıyan
Kaybetti, kalmadı bir tek aşiyan
Ey mehtap! Sabret; büyür sarmaşık
Güneşin sesinde bir soğukluk var
Rüzgarın duruşu sanki intizar
Hafakanlar içinde, nalan hissiyat
Ölümün çehresi gülsün efkara
Yetmiyor bir türlü gücüm inkara
Duygu yumaklarım döküldü nara
Dertlerim doğmayan sabaha tanık
Çığların ardından ağlayan çiçek
İdrakime yansıyan en son gerçek
Yalanı koklayan en son hakikat
Kayıt Tarihi : 16.12.2006 21:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!