Özgürlüğün Hapishanesi Şiiri - Abdullah ...

Uydular yörüngede kuşlar bi’ rotada
Çok sevdiğiniz ağaçlarda yanıyor sobada
Emin olun şöyle der
Yıldızlar gelse dile
“en özgürümüz bile
Hırslarına köle”
Her yanan dönecektir küle
Mesala sor gülle bülbüle
Bülbül aslında aşıktı sümbüle
Ama yinede gitti dikine
Sonrası malüm, mezar işte

Tüm duygular işte
değmez beklediğine
Mevsimleri mevsimlere eklediğine
Yaprakları öldürüp sonra tekrar dirilttiğine
Değmez lan emeğine
Özgürlün hapishanesine mahkum edildin
Istekelerinden dolayı hüküm giydin
Eminim daha tutarlı olurdun sonu bilseydin
sen kendi odanın içinde en iyiydin
Onun dışında bir hiçtin
Hasat zamanı ekinleri biçtiğin için bir piçtin
Ve sonunda sürgün edildin o kurak çölden
Şimdi bir hiçliktesin burası senin bölgen
Tanrının bile bilmediği bir evren
Burası özgürlüğün hapishanesi
Etkilenmez hiç bir tutsak yelden

Hiçliğin okyanusuna açıp yelken
Dalga fırtına derken
Bir şiir daha bitmiş şimdi dört köşeyim zevkten

Buraya düşene kadar kürek çekmeyi seveceğim hiç aklıma gelmemişti
Buraya düşene kadar prangaları seveceğim hiç aklıma gelmezdi

Buraya düşünce anladım gerçeği
Tüm gerçekeler hapishane duvarlarında gizli