Kendi içinde bir hayatsın. Hayata yaşamak ve belki yaşama en yeni başlangıçsın.
Yaşamanın dışında, bambaşka duyuşlar vardır.
Düşüncelerinle an olur akarsın.
Aktıklarınla bütünleşir,başka düşüncelerle ve düşüncelerde yaşarsın.
Bir yanımız hayata can olmuşken, diğer tüm yanımız tüm kendimize yansımamızdır.
Yansımadan oluşan, düşünceyle irdeleriz daima ve ses olur içimizde bir duyuş yankı.
Kendi algımızda ki yankıdan yakınlaşırız en uzak yansıyan ne ise ve bulursun içinde kendine en uzak bir yakınlık.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta