Özgürlüğün Adını Unuttuk Şiiri - Murat A ...

Koca koca dünyalar kurup;
Ortasına yalnızlık ekiyoruz...
Kocaman bir yalnızlık...
Ne de olsa;
Koca bir dünya kurduk...
Merkezinde bir sen...
Ve o kadar büyüksün ki;
Başkası o dünyada...
Var olamıyor...
Ve ne çok...
Koca dünyalar...
Kuranlar var...
Ne çok fanuslarımız...
Ne çok güvensizlikler...
Ne çok gözlerde...
Umutsuz bakışlar...
Ve hüsran...
Sonu hüsran olan...
Koca dünyalarda...
Bir adım bile atamıyoruz...
Özgürlüğe...

Güven dışarda kaldı...
Kocaman dünyaya...
Sığdıramadık insanlığı...
Ve her kızdığımızda...
Kendi kurduğumuz dünyaya..
Gururlara, camlara,
Fanuslara vurulduk...
Ve acıdıkca, kanadıkca...
Başkalarınıda acıttık, kanattık...
Ne büyük koca bir yalnızlık...
Yanlışlık, düşmanlık...
Ne koca bir yanılgı...
Ve yalanlar dünyasının içinde...
Var olma savaşı verdik...
Aslında küçük bir tebessümdü...
Kocaman dünyayı...
Balonu patlatmak için yeterliydi...
Ya da bir bakış...
Bir merhaba deseydik...
Bu yalanlardan kurtulup;
Gerçek sevgiye kavuşmak...
Veya bir tutmakdı...
Bir dalı, bir eli...
Bir göze dokunuştu...
Bir umut...
Aslında...
Herşey bizim içindi...
Ama biz...
Koca dünyalar kuracağız diye...
Gerçek güzellikleri yok saydık...
Ve artık o kadar alıştık ki;
Kendi dünyamızda,
Ya da hapishanemizden çıkamıyoruz...
Kapıları açık olsa da...
Kafesteki kuş misali...
Özgürlüğün adını unuttuk...
Özgürlüğün adını unuttuk...
Yaşanmamış gibi...
Gelip gidiyoruz...
Ve kendi dünyamızda...
Kocaman bir yalnızlık yaşıyoruz...
Kocaman bir yalnızlık yaşıyoruz...
Yıkmak ve mutlu olmak elimizdeyken;
Bu yalnızlığa sarılmak...
Bu en büyük cahillik..
En büyük ahmaklık...
Bir adım at...
Belki yaşanmamış yıllara nispet...
Özgürüm de...
Gitmeden önce ...
Yalnızlık dünyasına...
Yalnızlık dünyasına..
Mezar taşında..
Kocaman bir yalnızlık yazmasın...
Yalnızık yazmasın...