ardı ardına sıralanmış,
uykulu ağlamaklar geçerken penceremden,
hiç değilse;
kol kola girmiş birikintilere,
çamur olmak geçiyor içimden...
çocuklarla oynaşıp,
umursamaz bir araba yardımıyla
sıçramak bembeyaz parkelere..
bir avuç küfürle kafa bulmak
neye yarar?
burnumu yaslasam yaşamaya;
buğulu bir set çekiyor dünyaya
derin nefeslerim...
her ne kadar,
ayakta sevişip,
anadan doğma yüzdüysem de yatağında;
yanaklarımın yağmurdan ıslandığı kadar özgürlüğüm..
Çağdaş YıldızKayıt Tarihi : 18.3.2006 18:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!