*ÖZGÜRLÜĞÜ Yazalım (1) *

Verdiğim sözü tutamamanın kahrında
Yüzüm dökülürken karanlık geceye,,
Yüreğini aydınlatacak sözler
Yazamamanın acizliğinde vuruluyorum..
Ne sadece
Acı ve umutsuzluk yazmayı becerebilen
Bu kalemi idam edebildim,,
Nede artık yazmam sözünün
Ardında durabildim bağışla heval..

Ama inancın olsun
O kadar isterdimki;
Baharları açan çiçekleri,,
Cıvıl cıvıl öten kuşları,,
Gözleri gülen çocukları,,
Özgürlüğün koynunda
Umut fışkıran dizeler yazabilmeyi...
OLMUYOR! !

Güneşi yazmayı denedim günlerce
Sıcacık insanın içini ısıtan güneşi..
Öyle ya
Umutlu sözler yazmaya aydınlıkla başlanır
Güneş sıcak ve aydınlıktır..
Kelimesizliğin soğuğunda üşümekten
Çok korkuyorum demiştim hatırlasana
Parmaklarım güneşi yazmaya çabalarken,
Gözlerimin önünde
Zindanların karanlığı,,
O karanlıkta
Gözleri bağlı acıların çığlığı,,
Yüreğimin içinde
Taş duvarların soğuğu vardı..
Kelimeler satırlarda titredi dondu heval..!
Zindanın içine doğamadığı,,
Tüm evreni aydınlattığı halde
Zindanı aydınlatamadığı için güneşe küstüm! !

Toprakta filizlenen çiçekleri yazmak istedim
Toprağın kokusunu,,
Verdiği tomurcuğu..
Toprağa düşen canları,,
Kanlarıyla toprağı sulayan fidanları
Unutamadım heval..!
Bana kırmızıyı değil
Umudu yaz dedin
Ama toprağın rengi hala kırmızı heval..!