Özgürlüğe Özlem Şiiri - Salih Çelik

Düşlerimiz güzeldi...
Sevgiyle yoğrulmuştu hasretlerimiz.
Umutlarımız vardı, kar beyazlığında,
Gök maviliğinde hayallerimiz.

Kendi ülkemizde;
İnandığımız gibi yaşamak istiyorduk,
Özgürce...
Ama bırakmadılar,
Gölge oldular, sevdalarımızın üstüne,
Düşünmeyi bile çok gördüler.
Müebbete mahkum ettiler duygularımızı,
Arzularımızın etrafına, duvar ördüler.

Onlar...
Kadeh tokuştururken, içki masalarında,
Bizden; barmen olmamızı beklediler,
Garson olmamızı istediler,
Kendilerinden geçtikleri tavernalarda.

Bizi...
Adam yerine koymadılar,
Çok gördüler insanca yaşamayı,
Çok gördüler bize, sessizce ağlamayı.

Kızlarımızın, haddine mi düşmüştü okumak.
Hadlerine mi düşmüştü bacılarımızın;
Doktor ya da Avukat olmak.
Temizlik işlerine bakabilirlerdi,
Sosyete apartmanlarının.
Paspasını yapabilirlerdi;
Camlarını silebilirlerdi pekala
Kesintisiz okullarının.

Bizi...
Yalnızca vergi alırlarken, adam yerine koydular,
Şemdinli dağlarına tırmanırken,
Sıvazladılar omuzlarımızı.
Şehit düştüğümüzde
Madalya verilirken, tören alanına aldılar,
Başörtülü analarımızı.

Demiştim ya...
Bizi, adam yerine koymadılar.
Çok gördüler bize, insanca yaşamayı
Baskılar, alev kızıllığında sararken etrafımızı,
Özgürce ağlamayı bile çok gördüler.
***
Bir ömür hapse mahkum ettiler,
Bir dakikalık düşünceleri.
Oysa bulutları göklere sığdıramıyorlardı,
Demokrasiden bahsedildiğinde.
Güneşi kokluyor,rüzgarı avuçluyorlardı.
Fakat, demokrasilerde çare tükenmişti
Çünkü...
Özgürlükler beyinlerinin aldığı kadardı.
***
İnanıyorum...
Yarınlar, sevgi dolu olacak
Düşünceler, alabildiğince hür
Umutlar, dolu dolu
Şirinler özgür.

Ümraniye