Özgürlüğe Hapis Şiiri - Nuh Üstün

Ve coşar ruhum bazen
İsterim ki bir gün
Uzaya çıkayım
Yıldızlara çiçekler asayım
Sonra semazenler gibi
Döneyim etrafında senin dünyanın
Sevgili!
Ufuklarda yine cehennem kızıllığı
Ruhumda bir abdal yalnızlığı
Ölünce o bir gün yaşayan kelebek de
Kimse bilmeyecek
Bir günlük sevdalar yaşarken yaşlandığımı
Kimse söylemeyecek sana…
Saçlarımın hasretinle taşlandığını
Sevgili!
Bazen uçurumlar var aramızda
Çok uzaksın
Aksine bazen damarda kansın
Falcı kadınlara sormana gerek yok
Sevdiğim tek kadınsın
Sevgili!
Kays gibi kayboldum çölünde
Ne yana baksam sen varsın

Ama seni geçip
Sana ulaşamıyorum
Seraplar görüyorum
Yeşil gözlerinden
Sevgili!
Doğru biliyorum
Seven insan hürriyetini
Sevdiği gün kaybeder
Çünkü aşk herkesi
Kendi özgürlüğüne hapseder
Kapılar açık
İradem elimde
Özgürsün desen de
Çıkıp gidemiyorum
Çünkü senin kapından uzakta
Ben ne esirim, ne özgürüm.