Özgürlüğe Düşen Gün Doğuşu

Gecelerin ayazında, karanlığında her bir öpücüğümün içinde
Gülüşen, rakseden öpülesi yıldızları
Birer, birer çoğaltım
Şu
Aydınlığa koşan gönlümle
Bir sabah
Özgürlüğe düşen
Bir gün doğuşunda
Dikenleri
Barikatları aşıp
Şavkı ellerime dolan
El değmemiş
Nar gibi kızıl
Güneşin
Memelerini
Göğsünden sağdım
Geçsede şu ömrümün yarısı
Her gün doğuşu, her bir şafak vakti
Bana bir umut kapısı, bana bir zafer müjdesidir

Ey yüreğimin sesinden anlayan, aydınlığa koşan gönlüm
Bu gece en parlak yıldızlara, özgürlük yazdım
Tükenmeyen
Işıldayan umudumun
Cehveri yüreğimde
Bu gece
Tüm hırsım
Bana çatıp duran
Can sıkan
Ruhsuz karanlığadır
Şu
Özgürlük nöbetimede
Cılız cüssemdeki
Yaram derin olsada
Bir yanda
Yokluk-yoksulluk
Diğer bir yanda
Poyraz rüzgâri dağıtsada
Beni
Bedenimi mezar etsede
Karanlığın zulmüne inat
Hiç bir zaman
Eğmem başımı
Karanlığa
Öfke kusar
Karanlığı kalbinden söker atar
Süzülür, tüm yıldızları tekrardan kızıl dudaklarından öperim

Hüzün ve acı karışık, içime karanlık boşaltan şu gecede
Parmak uçlarıma, mehtabı sığdırdım
Hüzün kokan
Arsız gece
Koynuma doldurduğum
Sarmaşdolaş
Gümüşü tenine sarıldığım
Alnımdaki ay ışığıdır
Gül üzerine düşen
Her gece
Önlerine gelen
Arşa yükselen figânların boynuna
Yağlı urgan geçiren
Köşeye sıkışan cellatlar
Alçaklar
Bir gün
Hesap verecekler
Karanlığa yenik düşmeyen
Aydınlığına
Öpücükle beslenen dudaklarımla
Öptüğüm sımsıcak güneştir, sabaha düşen
Kuş cıvıltılarıdır, çırılçıplak kızıl sabahlara güzellik katan

Mehmet Çobanoğlu
29.11.2022
İstanbul