Özgürce Sevmek Şiiri - Nedim Uçar

Gök mavisi etekleri tutuştu suların,
Güneşin sarı saçları takılıyor dallara.
Beyaz renge boyadım tüm umutlarımı,
Alacakaranlık çökmeden pembe ufuklara.

Nemli bir buğu içinde geçti ilkbahar,
Bir çığ gibi büyüyor yalnızlığım.
Gözlerimde çağlayanlar, yüreğimde volkan var,
Kar tanelerine benziyor kimsesizliğim.

Suların cilaladığı bir çakıltaşı gibiyim,
Hıçkıran pınarın ayağında yosun tutmayan.
Yağmuru bekleyen toprağın özlemi bende ki,
Acıların pençesinde seni hiç unutmayan.

Gece kanatlarını sererken bozkıra,
Fırtınanın ilk belirtileri çınlar kulağımda.
Sevda çeken kalbimi ancak sana açabilirim,
Eriyen gölgeler gibi durma uzağımda.

Akşam üstü kızıllığı yapıştı dağlara,
Korku yüklü karanlığı yırtar ellerim.
Ay yola çıkarken yalnız başına,
Buzulları eriten bu yürek benim.

Barış içinde bir dünyada yaşarsa insanlar,
Bayramlık elbiselerimi de giyebilirim.
Yitirilmiş umutları hiç düşünmeden,
Bir yağmur açmazında özgürce sevebilirim.