Sevgiyi nefreti
Düşleri, erdemi
Tanımladılar bana
Ağaç gibi yetişirken
Dal budak kıldılar beni
Düşman geçmişin içinden
Sırıtarak güldü bana
Atalarımın canını yakarken
Gülücükler sunuyor bana
Dost geçmişin içinden
El uzattı gülerek bana
Atalarım onunla övünürken
Düşmanlıklar sunuyor bana
Ben olarak
Sevgiyi, nefreti
Düşleri, erdemleri
Dostu düşmanı
Kendime göre
Oluşturamadım
Okuduğum kitaplar
Yol gösteren atalar
Akıl ettirdiler bana
Mantık kurdurdular
Kararlar verdirdiler
Kendi nam ve hesaplarına
Ben insan,
Doğarken çeşitli toplumlarda
Ben insan,
Yetişirken çeşitli toplumlarda
Ben insan,
Başlarken tertemiz hayatıma
Öğretilen erdemler
Dostluk ve sevgiler
Düşmanlık ve nefretler
Yol gösteriyordu bana
Tutukluluk içinde
Tutkular çerçevesinde
Yaş ağacın eğilmişliğinde
Kabuklar bağladı benliğimde
Özgürlük nedir?
Öğretilenlerin kavgası mı?
Öğretilenlerin yanlışına isyan mı?
Doğru nedir?
Öğretilenlere göre düşünmek mi?
Öğretilenlerin yanlışında gitmek mi?
Yanlış nedir?
Öğretilenlere göre düşünmemek mi?
Öğretilenlerin yanlışında gitmemek mi?
Atalarımdan çevremden
Dünya kültürlerinden
Hiçbir bilgi almasaydım ben
Doğa ve ben, doğallıkta ben
Geçmişin tüm kirlerinden
Uzakta özgürlüklerde ben
Düşledim oluşumumu yeniden
Geçmişime seslendim
Ta… Benliğimin nefesinden
Ey öğretenler
Ey öğretilenler
Bırakın yakamı artık yeter
Ömrüm yalanlarınızla geçti gider
Sevgimi, nefretimi
Dostumu, düşmanımı
Doğrumu, yanlışımı
Öğreneceğim yeniden
Uzakta özgürce sizlerden
Ne dal olacağım ağaçlara
Ne ağaç olacağım dallara
İnsanca insanlığımda
Yaşacağım artık hayatta
Gökle yeryüzü arasında
Doğallığın özgün yasalarıyla
Sevgi, saygı paylaşımlarla
Düşmanlığa savaşa hayırlarla
15.11.2007 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 15.11.2007 09:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayatta gerçeklere ulaşmak için, gerçek empatiler yapmamız gerekir. En çok nefret ettiğimizin yerine kendimizi koyarak düşünmek Dostlar yerine, düşmanlarımızın yerine kendimizi koyarak düşünmek Öğretilen dogmalardan, tartışılmazlardan ayrılarak düşünmek... Sanıyorum her insanla insanca yaşamın gereklerindendir. Kendi seçmediğimiz olgular ve öğretilen dogmalardan kurtularak düşünmedikçe asla özgür insan olamayız. İnsanın düşündüklerini özgürce söyleyemediği bir ülkede özgürlükten söz edilemez.
Ey öğretilenler
Bırakın yakamı artık yeter
Ömrüm yalanlarınızla geçti gider
Sevgimi, nefretimi
Dostumu, düşmanımı
Doğrumu, yanlışımı
Öğreneceğim yeniden
Uzakta özgürce sizlerden
Ne dal olacağım ağaçlara
Ne ağaç olacağım dallara
İnsanca insanlığımda
Yaşacağım artık hayatta
Gökle yeryüzü arasında
Doğallığın özgün yasalarıyla
Sevgi, saygı paylaşımlarla
Düşmanlığa savaşa hayırlarla
müthiş bir final ve anlatım....hocam teşekkürler
herkesin gerçeğine ulaşması dileklerimle..
Yaşacağım artık hayatta'
ne mutlu başarabilene
keşke düşmanlıklar olmadan insanca yaşayabilsek. ama bırakmazlar dostum, bırakmazlar.
saygılarımla:
rr.akdora
TÜM YORUMLAR (48)