gecenin en uç saatinde
yokluğun bana ağır geliyor
beynimde binlerce düşünce ordusu
hangisi ile savaşacağımı şaşırıyorum
oysa ki çocukken ne rahattı anne kucağı
şimdi zamanın bir noktasındayım
gece tren raylarına yağmur yağıyor
dumanlı bir havada raylar
bilinmez bir sona doğru uzanıyor
yaralı bir serçe karanlığa şakıyor
kör kuyuların dibinde yalnızlık ağlıyor
uzak yollarda yolcular
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!