Özgür Toprakların Tusak Çocuklarına

Mesela!..
Örselendiğinde bir adam
Ve topa tutulduğunda bir yaşam,
Artık fark edilecek şey en aşağıdadır.
Nakşedecektir beyinlere karanlık fikirler,
Sonrasında da ağır ağır gelecek, toplar, tüfekler.
Her nakışta yeni bir renk eklenirken hafızalara,
Bu defa ağza alınan her laf, solmuş bir çamura dönecek.
"Eyvah!" diyecek, âh edecek evlatlarını uçurumun kenarında gören ebeveynler.
Niye böyle derler?
Lakin çocuları artık ulaşabilecekleri en yukarı seviyedeler.
Onlar mühendis, onlar hakim, hatta çok başarılı bir cerrah.
Lakin ne işe yarayacak?
Gözler boşalıp bakışların aşağılanacağı o gün,
Konuşmalar artık en asgarîdedir.
Söylenen tek söz "Sinin orada, İşte bu hakkınızda verilen hükümdendir"
İşte şimdi hükmü kalmadı bu toprakların.
Adem'in bastığı her taşın hatırası, bugüne geç kaldı.
Sürgün edildi artık üzerinde derince düşünülmüş tüm yüce fikirler.
Bâki kalan yüz yıllık bir ceset.
Şimdi şu tüm budalaca heykelleri, putları yıkacak bir İbrahim gerek.
Sabır taşı çatladı neredesin Ey Furkan!
Kendine baksa kudretini görecek olan insan,
Göklerden beklemekte acziyetinin esaretini...