Özgür Sanılan Mahkumlar Şiiri - Tunç Kuyucu

Yalancı güneş
Dağların ardında beliriyor
İsteksiz uyanışın,sitemkar kulları,
Başlıyor çelikten ipi göğüslemeye,
Yersiz çabalar gösteriyor kara yüzünü,
Daralan çemberin kıyısında çırpınıyor balıklar
Bombeli yanaklar,içe çöküyor kahırdan,
Bölünüyor kimileri
Ve bölündükçe yok oluyorlar.
Başlıyor hayatın acı anatomisi.

İnce belli,sıska bir kız
İbret olmaya koşarcasına döküyor bitlerini
Bitler...
Fırtına kopması göz pınarlarında boğuluyor,
Diğer yanda kekeç bir balık
Satıyor sebzesini,yürüyen manavıyla
Mola veriyor bir parkın bankında
Hemşehirli çıkıyor topal park bekçisiyle
Bir başka rıhtımda...
Kara suratlı seleci çingene
Sırtında dünyadan bir haber bebesiyle
Alay konusu oluyor burjuvaya

Rıhtımın öteki yanına
Bir mercedes yanaşıyor,leydi kadar asil
Kağıt toplayan balıklar bakıyor şaşkınca,
İçinden çıkan şık avizeler,
Kağıt toplayan mum ışıklarına bakıyor tepeden
Havalanan burunları,dost oluyor gökyüzüyle,
tepeden tırnağa marka takılan yavrusu,
Arka kapıdan iniyor elinde algidasıyla
Kağıtçı balıklar...
Ağız sulanmasına hoşgeldin mesajı veriyor.

Hayat oyunu mızıkçılığını gösteriyor yine,
Paslı bıçakla bölünüyor yaşam pastası,
Ufak parçacıklar halinde
Pay ediliyor balıklara
Yetinsen ne yazar,yetinmesen ne yazar
Bu bir oyun
Oyunsa acımasız bir kural
Kimileri mahkum,kimileri özgür yaşar
Ağlasada birileri kural değişmez
İşte o ağlayanlar..
Özgür sanılan mahkumlar! ..

1997