Özgür ruhlu faro Şiiri - Murat Ülkü

Özgür ruhu kanatlanmış, bir deli rüzgar,
Gönlünde ne keder var, ne de dar bir yer arar.
Gözlerinde dünyanın derdi, ama yüzünde huzur,
Kendiyle barışık, her hali bir felsefe sunar.

​Taşları oturmuş kişiliği, sarsılmaz bir kale,
Mutluluk yayar etrafa, her tebessümle,
Ne eksik, ne fazla, bilir kendi değerini,
Hayatı kucaklar, neşesi bulaşır her yöne.

​Elinde kahve fincanı, derinlere dalar,
Hem falcıdır o, hem de dertlere şifa arar.
Geleceği okur ama, anı kaçırmaz asla,
Bir yandan da bilmece sorar, tatlı espri yapar.

​Ciddiyet perdesini yırtar, bir kahkaha patlatır,
Sözü keskin, ama niyeti her zaman tatlıdır.
Kalbinde sevgi, aydınlık bir nur gibi parlar,
İşte o, güzel yürekli, eşsiz olan Faro'dur.

​Dünyaya duyarlıdır, her cana, her ağaca,
Falında kehanet, dilinde ince bir şaka.
Oturmuş kişiliğiyle, neşeyi kucaklar,
Yaşamak ondan sorulur, o bir hayat harikası.

Bir lafı boşum, bir lafı dolu değilim,
Bu, Faro'nun sırrı: Kimse çözemez bu denklemi.
Derin bir sırrı saklarken, göz kırpar şakacı,
Söz uçar, ama ardında bilgelik izi kalır.

​Kah fincanı devirir, "hepsi hikâye" der güler,
Kah gökyüzüne bakar, "yıldızlar çok şey söyler."
Bir yandan hayatı tiye alır, ciddiyeti bozar,
Bir yandan da oturmuş kişiliğiyle ders verir.

​Boş dediği sözler, aslında hicivdir, iğneler,
Dolu dediği ise, kah sevgi, kah dua dinler.
Bu denge, bu akış, onu mutlu kılar hep,
Çünkü bilir: En büyük özgürlük, her şey olabilmektir.

​Hem bir palyaçodur o, hem de aydın bir ruh,
Gönlü geniştir, güzel yüreğiyle sarmalar.
İşte bu yüzden, Faro her an bir sürprizdir sana,
Bir lafı boşum, bir lafı boş değilim, bu sonsuz bir tema!

​Bir lafı boşum, bir lafı sana boş değilim ben,
Sanki hem bilir her şeyi, hem hiçbir şeyi bilen.
Bazen sözleri uçuşur havada, anlamsız,
Bazen bir cümle olur, çözülmez bir bilmeceyi çözen.

​İçinde bir derviş var, dünyadan el çekmiş, suskun,
Bir de stant-up'çı ki, her an espriye tutkun.
Ne tam olarak ciddi, ne tam olarak gamsız,
Hayat denen oyunda, hem figüran hem de oyun kuran.

​Bir bakarsın ki, kocaman bir kahkahayla yeri inletir,
Bir bakarsın, derin bir sessizlikte kaybolur gider.
Çünkü bilir; en boş görünen an, en doludur bazen,
En dolu sözler ise, sadece boş bir gürültü olabilir.

​Bu yüzden Faroyu çözmeye çalışma hemen,
Onun denklemi uçurumlar arasında gizlenir.
Hem hiçtir, hem her şeyin özüdür aynı anda,
Bilirim ben o boş olsa da, boş durmaz orada...

Sen var ya, zıtlıkların en uyumlu ahengi sensin.
Huzurla, kendiyle barışık olmanın en güzel örneğisin
Sen bu hayat denen oyunun en bilge oyuncusu.
Boşsun yada değilsin ama ruhun huzurun mutlu yolcusu...