Özgür Mercan Şiirleri - Şair Özgür Mercan

Ah küçük kuşum, deniz ol
Ve ben kenarın olacağım
Dalgalar ile gelesin diye
Benim kumdan kucağıma

Açtım badem çekirdeğini

bilsen, nasıl bir uzaktan geldim sana
çukurlu toprak yollardan, eski telefon direklerinden
kurumuş dikenlerden, bozulmuş karınca yuvalarından
sıcak ve susuz, dili dışarda, koşarak geldim
görsen, sevmezden gelir miydin hiç

petrol yeşili karabataklar sizin olsun, ben gidiyorum
bütün selamları hüseyin abi söylesin
kargalar yüz yıl yaşar, karabataklar kara bile batamaz
ama hüseyin abi yaşarsa, yüz elli yılda ölür ancak

betonlar, demirler, tekerlek izleri

aynı dün olduğu gibi, bugün de
aklımda gezinen ihtiras
görünüyor vahşi hayvanlar gibi

uzak yollara gitmedi
isteklerim hiç bir zaman

belki de sormasam iyi
çünkü ne düpedüz hayal bu
ne de öylesine yaşadığımız
silik bir gerçek

belki çok istedim yeniden

hiç olamamış
bir ülkeye gittim düşümde doktor
yaşamadan hiç, uzak bir yolculuğu
uzak mı uzak
karanlık gökyüzüne doğru
gökyüzünden gri

dışarıdan bakınca sonsuz görünürdü
feride teyze’nin yaprakla kaplı bahçesi
kapıya yakın eski köpek kulübesiyle arkadaş
hanımeli kokusu karşılardı gelenleri
arada telefonu çalar, oğlu arardı
çevirsen on dakikalık yoldu sıfır

delirtme beni keman
dokunma yüreğimin
en ince teline
puslu düşler sonrası
kimdim, neydim

gece
küskün bir küstüm çiçeği
bilmem, hangi karanlığa
uzatsam ellerimi

kapı aralığından ışık süzülüyor
baklavadır tüm kilimler
eskidir bütün eller

mavi ararsan her yer mavi
beyaz ararsan her yer