Özgür Kız Şiiri - Fırat Öncü

Selam gökyüzüne ismini; göğü yırtarcasına yazdığım özgür kız
Biliyorum; beni seviyorsun
Sus söyleme sev beni ama belirtme sende kalsın

Ben bir fırtınaya kapılmış gidiyorum
Dallara tutunmayarak; dallara tutunmayı içime yediremediğimden
Belki bu fırtına bir sürgünde,zindanda,gurbette son bulur

Beni alır atar bir köşeye
Ama sen hiç ağlama her zaman gül
Gülmek sana yakışıyor; yüreğime kendime tarif edemediğim özgür kız
Belki beni tekrar görürsün

Beden dibinde cigaramı tüttürürken
Bir zindanda bitli bir zindanda bitlerimle boğuşurken
Gurbette; çok uzaklarda özlem duyarken
Sürgünümde; dağlarda,ovalarda,köylerde
Maceramda Piramidlerde,okyanuslarda,Nemrud'ta,Evereste

Biliyorum; özgür kız en çok sen beni anlıyorsun
Biliyorum senin devletini
Senin devletinde nehirler,dağlar,ovalar ve tarihler devleti

Çok severim seni ve Diyarbekir'i
Beni en çok siz anlıyorsunuz
Belki de bana öyle geliyor
Biliyorum; Diyarbekir'in ağzı olduğu gibi dili olsaydı
Dertleşirdi benimle,anlatırdı kendini,şanını,sırlarını
Zaten Diyarbekir'in dili olsaydı fırtınaya kapılmazdım

Biliyorsun özgür ve esmer kız; Diyarbekir benim için çok önemli
Kendimi orda buluyorum sen de bulduğum gibi
Sıkılma buradan,ayrılma Diyarbekir'den zamanı gelene kadar
Üzme beni,ağlatma beni

Diyarbekir'in dili yok haykıramaz evrene
Kimsenin gelip sormadığı kadim kent
Yok olmaya terk edilmiş kentim
Terk edenlerin inadına o bizi terk etmiyor

Ey kadim kent! Neden bu kadar sessizsin? Neden?
Artık tüm evreni sarsarcasına haykır,konuş yeter ki susma
Evet özgür ve esmer kız;
Bir yanımda sen bir yanımda Diyarbekir
Ben daha ne isterim...