Vesvesenin beşiğinde büyüdü
Kirli bir hıçkırık
Ilık bir kan gibi
Süzülür sonsuzluğun
Yamacında açan çiçek
Sırtını sırra döner bizim aynalar
Islatır türküler kuruyan dudaklarımı
Takvim yaprağını koparır gibi
Yıldan ay, aydan gün
Ve benden benler koparmakta zaman
Son bakire de yitirdi umudunu senden
Gümüş tenli martılar
Çarmıha gerilmese de olur artık
Nisandan mayısa doğru koşan güneş
Gülmese de…
Saçları taranmamış günlerin yorgunluğunda
Ve telaşında mevsimlere yenik bir düş’ün
Umudumu okşar hâlâ ellerim
Kapandı pencerelerim yıllardır adresime
Karanlığında teselli buldu
Nefesim yetmiyor ismini ünlemeye
Dudaklarımın adımlayışından anla
Gözlerimin gözlerine bürünüşünden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!