Girdim gül dolu aşk bahçesine, gördüm gül yüzlü sevdiğimi.
Kokladım önce gül kokan tenini, dokundum sonra gül yaprağı küçüçük ellerine.
Her ne kadar koparmak geçsede gönlümden önce, kıyamayıp seyreyledim güzelliğini sadece.
Seyreyleyim güzelliğini derken sadece, aşık olmuş buldum kendimi gül cemaline.
(Sakarya, 2007)
Bırak artık hayıflanmayı ey güzel.
Bilmezmisinki sabah doğan güneş senin için dağların tepelerin ardından yükselir göğe.
Ya o mis kokulu çiçekler, sen koklayasın diye taş toprak demeden kaplar yeryüzünün her bir zerresini.
Ya senin için yanıp tutuşan aşıklara ne demeli.
Virane oldular, aşkından mahrum bıraktın diye.
Gel etme, eyleme, zehir etme hayatı kendine.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!