Özgür insan Şiiri - Abdullah Oral

Büyük denizlerde yalnız kalır sürgün sular,
Düşer bıçağına sünger avcılarının
Başlar kuşatılmış zamanlarda,
özgürlük dilenmeğe
Oysa bilir ki özgürlük dilenilmez alınır...

ÖZGÜR İNSAN
Geçmişini süzüp bugüne baktım
Yolu dosta gider özgür insanın
İncinse incitmez hiçbir ademi
Dili dosta gider özgür insanın

Dost mekanı dünya, evren ilinde
Zehri şerbet eder barış dilinde
Bağ bozumu hasat derme selinde
Balı dosta gider özgür insanın

İnsanı kazanmak en büyük karmış
Edebi, erkanı yurdumu sarmış
Anadolu’muz da meyveye durmuş
Dalı dosta gider özgür insanın

Dem olur dolusu pirin elinde
Dikenler çiçeğe durur dalında
Bülbül avazında turna telinde
Gülü dosta gider özgür insanın

Vatan vatan, diyar diyar savrulsa
Zorbaya elvermez yolu çevrilse
İçindeki aşkla yansa kavrulsa
Külü dosta gider özgür insanın

İkiliği bilmez düşürmez öze
Halkıyla verir hep omuz omuza
Baş eğmez zalime, yobaza,yoza
Kolu dosta gider özgür insanın

Vurguni yoluna düştüm ilgiyle
Tepeden tırnağa dolmuş bilgiyle
Kızılırmak gibi coşkun sevgiyle
Seli dosta gider özgür insanın