HADİ UZAT ELLERİNİ…
Bu şehrin
Gizli kalmış köşesinde
Her sabah uyanırım sessizce
Sevgi dolu yüreğimle
KADINIM BEN
kadınım ben
parçalara bölünmüş
kadınım ben
verilen görevleri yerine getirmeye hazır
Gecenın içindeki huznu
Yüreğimin en sıcak yerinde salıyorum
Kimse yüreğime dokunmasın dıye
Sankı yüreğime dokunsalar
Mavi düşleri banden alacaklar
Seni İzliyorum Bakışlarımın Renkleriyle
Yanındaki yalnizlığım
Yüreğimde ki sessizliğim
Mavideki güvenim
Yeşildeki huzurum
Çölde susuz kalmış biri gibi savaştınız
Gökyüzündeki sesi
Tepeden güneşe doğru koşan çocuğu unutturmak istercesine savaştınız
Sonsuz mavilikleri
O derinden yaralı atı
Bir gün uçup gitmek isterim
Sonsuzluğa doğru sessizce
Akıp gitmek bu hayattan
Yok olmak delıcesine
Sonra sen geldin
Sonsuzluğun içinden
Akıp gidiyor her şey tıpkı bundan öncekiler gibi.Yitik bir ezgi kaplıyor tüm benlığimizi.heyhat yaşam nedir bizi bu noktaya sürükleyen nedir tüm yaşantımızı bir değirmen taşı öven neden bu şiiriler,şarkılar,dizeler teselli olmuyor bu kanayan yaramıza.
Hayata bir anlamak ise tek bir özne. Ne yükleyim bir fikrim yok o kadar çok renk o kadar çok çizgi ve ayrıntı var ki hangısini seçsem bilemiyorum.
Fenomen öz ile görünüş arasındaki ayrım`; oysa bende şimdilerde paradoksal bir senfoni ne öz göründüğü gibi ne de görünüş olduğu gibi doğru göreceli bir kavram yanliş oturmayan ama dizilmeyi bekleyen taşların eğrisi tüm bunlara rağmen bir seçim yapmak gerekiyor ya sıfır ya birinci tam bu nokta da bir doğru seçme vakti sanırım doğrusu kendime ihanet,yanlış ise doğruya ihanet hangisini seçmeliyim bir bilen varsa söylesin.
On Yedisindeyim Hayatın
Her şeye rağmen sınırsız hayallerim
Herkese rağmen seve biliyorsam insanları
Hala ağlaya biliyorsam çocuklar için
Utanmadan! !
Yaşanması gereken hayatı,hep başka yerde aramış,bir çok insanın yanlızca şiirde o gerçekleştirilmemiş masalında yarattığı,yaratabildiği bir yolun insanıyız..
Aksine hayat doluydu,her zaman hayat dolu yada içindeki bir çok hayatı,bir çok yolu pek az kimsenin yaşayabileceği gündoğumunu barındırmıştır.
Hayata kırılmak yada zor kabul edilen bir yenilgi duygusu yaşadığımız yada yaşamak zorunda kaldığımız,onca savaşa,çabaya karşın bir türlü yaşayamadığımız günlere duyulan kırgınlık...
Birlikte keşfedilen,üretilen,çoğaltılan bir çok ayrıntı vardır ancak, ya hayatta yaşananlar,yaşanıldığı kadarıyla bambaşka bir boyutu bulmamızı gerektiriyor sadece sevdiğimiz, bir şekilde bağlandığımız,
kopamayacağınızı bildiğiniz insanların ait olduğu durmaksızın ardından gelen bir yer vardır ya işte orada başlamalıyız hayata tekrar.
Bir yaşantıdaki ayrıntı yalnızca o yaşantının paylaşıldığı insanla anlamını sürdürebildiği, ve o ayrıntı o insan yitirilince bir başkasıyla yaşanmıyor,hayatı bir başka yerine koyamıyoruz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!