Mersin Üniversitesi, Türkçe Öğretmenliği Bölümü mezunuyum. Şiir okumayı ve yazmayı tutkulu bir derecede severim. Naçizane olarak şiirlerimi bu mecrada paylaşacağım.
İnsan yorulur,
İnsan durur.
Ama annenin zorlukları ne kadar artarsa
Yavrusuna bağlılığı da o kadar artar.
Kendisi üşür.
Ama yüreğini yavrusuna sarıp sarmalar.
Sen ile Ay birbirinize çok benzersiniz.
Sen bütün acılarıma, dertlerime, yokluklarıma rağmen
Gönlümde bir kutsal ışık gibi doğarsın.
Ay ise bütün zifiri karanlığa rağmen
Etrafına çökmüş kara kara hüzünlere rağmen
Parlar.
Bak yine yazdım sana dair bir şeyler.
Bitmişim, yıkılmışım, ölmüşüm.
Senden sonra!
Kalandır bana Gamlar, elemler, hüzünler, kederler.
Uzaktır bana sevinçler, gülüşler, umutlar, kavuşmalar.
Yaşıyor diyorlar benim için! Yaşıyor muyum?
Ruhum bir volkanı andırır.
Büyür, coşar, patlar ve taşar.
Korkunç olur. Korkutur!
Herkes kaçar volkandan ve benden.
Sonra yalnız kalırım bir volkan gibi.
İşte görünmeyen, unutulan bir şey var onda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!