Özgür Düşlerim Şiiri - Dursun Özden 3

özgür düşler

ey çürüyen insanlık! sümerli şair ludingirra ile aklım karıştı
dört bin yıl evvelki o sızı; ‘annem bir dağ geyiği-tan yıldızı’
sen şerden beslen kan emici, kalleş zebani, mevsim kıştı
inanna zalim; özgür-sessiz çığlık sonrası-korkudan sıvıştı

el onaylı aşk öldü mü? aldatma çağı aştı, aile kokuştu
sevgi tükendi, insanlık-özgürlük-barış savaşımı kızıştı
yalın, çıplak, tutsak, acı ve görkemli, uzak geçmişten
o gelecek geçmişten daha uzunsa eğer, şu işler karıştı
o manzum hayal gücü; ahenkli, lirik şiirin umudu turfan
suyla gelen uygarlık beşiği uygur karızı, çocukça bakıştı

şafağı düşleyen o şaşkın çocuk, eli şakağında ağlar boncuk boncuk
düşe düşen, özgür fikirli küçük, tomurcuk; yeni neslin ışığı, devrimci
öz külünden doğan yavrucuk-o gaspıralı ismail; aksakal-bilge çocuk

bak hele hey dost! şu komşunun bacasında tüten dumana
aksakal yusuf akçura çığlığı; kırım-kazan, ural, altaylı cana
bilge kemal usu-başkent ankara utkusu, mazlumdan yana

tanrı dağı başrolde, aydınlık gölde, taklamakan çölde-pür
“uyanan toprak”, ’iz’dir, uygur çığlığıdır bu-tutsak şair ötkür
çağlar boyu kaşkarlı-çağatay, ‘dedim-dedi’ sesi-pek de gür
sibirya, asya bozkırında; uygur, tuva, yakut, altay, sakha hür
ey evlat! dara düşersen eğer, şifacı-kutsal umay ana izini sür.

dursun özden