Dünyanın en mantıksız kelimesi; keşke.
Zihnin kör noktası, pişmanlığın anası..
Sal şu zihni bi,
Kıyaslama, oflama, puflama..
Bekliyorum,
Neyi beklediğimi bilmeden bekliyorum
Dalıyorum griliklere doğru,
Arada bir pembeleşiyor gibi olsa da
Uzun sürmüyor
Ne yapsam bilmiyorum,
El tuttum gidiyorum,
Özüme dönüyorum
Kalbi temizliyorum
Güzellikler seziyorum
Olduğu gibi gördüm
Yeter ya vallahi yeter,
Suyu çıktı artık.
Bırakalım arkadaş bunları nolur.
Ne kadar meraklıymışız bölünmeye.
Gör artık arkadaş nolur,
Oku oynanan oyunları,
"İnsan olmak*"'tan çıktım yola
Öz'e vardım sora sora
Bilmem nere varırım sonra
Yolda olmayı sevdim
Beden zihin hep iç içe
Zaman..an’a gelen zam
Ne gerek vardı ki diğerlerine,
Yetmezmiydi ki şimdiki?
Geçmiş.. neyi geçmiş?
Gelecek..nereye gelecek?
Bir iş var bu işte ama,
Hayat boştur dolar içine edince
Gönül hoştur güzel sevince
Bırak derdi, kederi yaşa gönlünce
İşe yaramaz saatler ömür geçince
Haykırmak istiyorum,
Pencereyi açıp dünyaya!
Kurtulmak istiyorum, boşalıp dertlerden.
Saldırmak istiyorum tüm evrene!
Yaşamak istiyorum insancasına.
Düşündün mü hiç?
Neden kızılderililer keşfetmemiş avrupayı diye.
Ya da bir gineli neden anlamaz rusun dilinden?
Peki ya yunus ne kadar bilinçli sence?
Evren çökecekmi, güneş sönecekmi?
İnsanoğlu kendini yok edecekmi?
Gerekli mi o kadar da,
Zamanı sığdırmak yıllara?
Farkı var mı birbirinden,
Kavrayamadıktan sonra an’ı?
Karşımda bir mabed,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!