Özgür bıraktığım

Biliyor musun?
Sessiz gece bekler beni yine.
Ayaklarımın altı bir zemin değil ki!
Bastığım içimdeki yol hüzünlü.
Doğrusuyla yanlışıyla, ben kimim ki?
Bir yol çizerim gözlerimle,
Özgür baktığım bir gökyüzüne,
Hissettiğim beyaz bulutun yağmuru içimde.
Sonra ellerimi kaldırırım rüzgarın içinde,
Dans edercesine,
Parmaklarımı sürterim rüzgarın içine.
Şimdi, özgür bıraktım işte kelimelerimi.
Haykırdığım bir boşluktaki kendimse.
Heveslerim içimde kalmadı mı sanki?
Olsun belki böyle mutluyumdur...
Belki bir yol çizerim gözlerimle,
Bulutun içindeki beyazın içine,
Yine rüzgara bırakırım bedenimi belkide.
Hiç umut yokmuş diye düşünme,
Bir kemanın sesi ağır gelse de içine,
Belki bir kelebek tutarsın yine.
O anı çizersin özgür bıraktığın gözlerinle,
Gönül ağacının tam içine.
Bir ağaç kovuğuna, belki bir bal yapar,
Bir yaban arısı küçük bedeniyle.
Düşündüğün gibi mi gerçekten?
Bir rüzgar, özgür bırakır mı beni?
Ya da gözlerimle bir beyaz bulutun içine?
Bakışlarımdaki özgürlüğü yapar mıyım tekrar gönlüme?
Hani tutar mıyım olmaz dediğim herşeyi?
Sığdırır mıyım o rüzgarı içime?
Bakışlarımdaki özgürlük işte....