Özgür Bir Çalışma Şiiri - Güliz Ardilli

Sessizce ilerleyen gemiler,
Hiç sormadan sorun çıkarmadan.
Yaşanmadan anlaşılmayan bir şeyler,
Dinlenmeyen önem verilmeyen kişiler.
Sıcak gözüken buz gibi bir hava,
Baktığın her şeyin anlattığı bir şeyler,
Dinlemek istemediğin önemsemediğin sözler.
Pis kokular saçan bir çöp tenekesi,
İçinde kavga eden kediler,
Asil ve özgür yaratıklar.
Cennetten farkı bu dünyanın,
Şartlarının daha zor olması.
Elde etmek için mücadele etmek,
Ve kazanmak tek başına.
Eğlence, hırs, gerçekler,
Dumanların içinden yükselen bir gök kuşağı,
Seni sinirlendiren birkaç söz,
Uçuşu amaçsız gibi gözüken bir sinek,
Önemsiz gibi gözüken pek çok şey,
Ne kadar da önemli.
Gece sessiz bir sokakta yürürken,
Hissettiğin korku,
Başaramadığında yalnız olduğunu düşünmen,
Onun özelliğinin senin verdiğin değer olduğunu öğrenmen,
Kazanmak için öğrenmen gereken birkaç kural,
Bağırıp çağırmak istediğin bir anda,
Gülümsemek,
Yapmak zorunda olduğun şeyler,
Arkanı dönmek istediğin kurallar,
Karşı çıkacak bir şeyler olmadığında,
Kendini boşlukta hissetmek,
Bulmacanın,
Anlamsızlığın içinde dolaşan anlamlı parçaları.
İstediğin parçayı istediğin yere koyarsan,
Baktıklarında özgür bir çalışma ama koca bir hiç görürler.
Sınırlandırılmış bir özgürlüğe sahipsin.
Çünkü hangi bulmacayı çözmek istediğine sen karar vermedin.
Bana sorarsan,
Çözmeye çalıştığım bulmacayı seviyorum.

12 Aralık 1999 16:05 / İstanbul