Birden ışıklar söner, karanlıklar pek daha bir karanlık olur
Issızlıklar sararken dört bir yanını solmuş yapraklar üzerinde gezinir ayakların
Sağın solun önün arkan, hiç bir fark yok
Soğuk anlardan, kırık hayatlardan, köşe başında titreyen o masum çocuklardan
Yorulmuşsundur bitip tükenmez yenilgilerden, ama bu böyledir işte
Çizilmiş düşlerin kan kaybetmekte olduğu dünyada
Acıların birikmiş sularında yardım çağrısı gibi çırpınmakta yüreğim.
Yüreğim soğuk, yüreğim donuk, yüreğim bin parça bir küçük cam kırığı
Canlar yanmadan, dünler olmadan yaşanamaz mıydı?
Birikmiş sularımda ölmek istemiyorum, en azından toparlanabilirim.
Toparlanabilirdim.
Bırakma beni burada ne olur, neden kimse konuşmuyor?
Fikirlerin zihinlerde bozulduğu günler başladı aydınlıklar kararmaya, hayatların parça parça dağıldığı günlerde bozuldu aslında bu düzen.
Kime, neden, niçin sorusunun sorulamadığı zamanlarda kopukluklar çoğaldı işte..
Herkesin her şeyi doğru iken senin söylediklerinin ne anlamı olabilirdi ki! Kimsenin umurunda olmadığı, insanlığın can çekiştiği, aşkların yürekler yerine suda can bulduğu bir dünya artık bu!
Sitem etmeye hakkın yok senin, kimsesiz bir kimse bile değilsin.
Belki de umursamaz olmak gerekti, diğerlerine karışıp gitmekti, vazgeçmekti galibiyetin sırrı!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!