Özgün Tekerlemeler: Zindan bir Yusuf hane,

Bir varmış diyen çok da
Bu daracık dünya da
Neden bir yokmuş diyen hiç yok?
Acep ben bir yokmuş desem cimri mi sayılırım?
Bakarsın,
Cimriliğim yüzünden zindanda ayılırım.
Evvel zaman içinde,
Zindan bir Yusuf hane,
Yeter ki sultanın gönlü olsun,
Yusuf bahane.
Saltanat için tek yol sayılır şahın bu damı,
Her masalda bir sultan,
Kalbur saman içinde bile yumurtlatır adamı.
Cinler top oynarlar
Saraylarda al ile,
Masallarda iz sürer
Bir kurt bir çakal ile.
Eski hamam içinde,
Yıkan yıkan kir kalır,
Bir gün bir yiğit çıkar
Beni zindandan alır.
Eşinip altın bulsam o yiğit gelene dek,
Bakarsın çıkan defineyi taşıyamaz tek eşek.
Olmadı
Bir at istesem şu zindancı başından,
Onun da yanına varılmaz ki başının “ataşından.”
Ee,
Olmazsa palamarı çözeyim taş yapıdan,
Bırakmazlar ki bu azmanlar
İnsanı dış kapıdan.
Olmadı
Bir kuyu kazayım arzın ta merkezine,
Yolum üstünde bulayım
Tam bir tonluk hazine.
Ama bu arada altın bana yaramaz ki
Çilleri n’eyleyeyim?
Üç beş tane aparıp
Bari gönülcüğüm eyleyeyim.
Ama dur!
Bakarsın takas için iş yapar,
Bilirsiniz bu dünyada kimisi paraya tapar.
Bu düşünce ile
Doldurdum ceplerimi şişkince,
Bir yarık bulup da yeryüzüne erişince,
Karşıma bir bey dikildi
Ve bana, “Dur! ” dedi.
El pençe durdum beyin karşısında,
“Buyur! ” dedim.
Bey dedi ki
“Masalcı seni sevdim.”
Altınımı çıkardım cebimden o beye verdim.
Bey bana katır verdi
Kadana kadar dehşet,
Ama inat mı inat hayvan…
“Yürüsene be meret! ”
Bindim katırın beline ben de gerine gerine,
Gittim Urum eline,
Tekfur’un sıralı evlerine,
Katır beni düşürdü bu yolların birinde,
Katırcılar yol kesmiş
Koca koca çomaklar ellerinde.
Elim yüzüm şişirdi bir katırcı tıpkı bir balon gibi,
Sonunda bana göründü Kaf dağının en dibi.
Az gittim,
Uz gittim koca dağı dolandım,
Tekerlemem yalandı,
Tabi ben de yalandım,
Bir de baktım bu yol değil.
Ben ise bir İbiş’im,
Bunca zaman içinde
Ancak bir arpa boyu yol gitmişim.
Ee,
Tabii ki masaldır bunun adı çocuklar,
Yalanla dolanla çıkar tadı çocuklar...
***