Özgesin Şiiri - Meriç Kandemir

Sen kendine özge bana uzak yaşadın
Düşledin düşlendin, gizledin gizlendin
Ya sabırlar çektin
Sabretmeyi öğrendin
koştun ulaşamadın
sana vardığımda çok değiştim
tanıyamadın
sen kendine özgesin bana çok uzak
sen kendine sevdalı bana yasak

sen kendine özgesin
içindeki dünyanın ışıklarıyla sarhoş
sen kendine özgesin
senden sonrası boş
kendinle yaşarsın
sana hayat hoş
benim acılarım bende kaynar
buhar olup bana yağar
sen hangi yöne yönelsem
içimde en büyük aşkla ilerlesem
hep ters yöne gidensin
ne zaman sana baksam
kendi aynanda sın

özlemlerim özgem benim
sen kendine özge kal
içinde taşıdıkların bende
gel gücün yeterse al

sen kendine özgesin
özgeliğin sende kalsın
bensiz işe yaramaz yalın
böyle vurdum duymaz
bilmem daha nasıl yaşarsın

o kadar yalnızsın ki
içimdeki sen bile sana küs
hadi daha fazlasını ver bu yüreğe
bunca acı az gelir sence
hadi daha çok acıt sancıt
hadi daha fazlasını tanıt

bu senmiydin
böyle çabuk terkeder miydin
sevmek var unutmak asla derdin
sen kendine özgesin
sen öldüren yaşatansın
kendi içinde sancıtansın
tek kelimeyle özgesin herşeye
herşey olan hiçbir şeye

kendine özge düşlerinle
yersiz zamansız hislerinle
daldın hayatıma en derine
bak boyunu aştı nehrim
kendine özge hislerinle
çıkamazssın ki su yüzüne
taşır sürükler sevdam
senide alır boğar
gülemezssin ki yer yüzünde
cesetsin her daim içimde

sorma nehrimin kaynağı nefretim
nefretin kaynağı sevgim
sen kendine özgesin
özgeliğinle gömüleceksin
aşk bahçelerimin sevgi tarlalarımın
tam ortasında kabrin
nefretim bir papatya
kokusu yaralarım
rengi kinim
sen kendine özgesin
hiç vazgeçmeyecek sin bilirim
canın cehhenneme
ruhun cennete
sevgin bana armağan
diyecek olsamda amannn! ! !
sen kendine özgesin
kendine hediye kendine armağan

bak piç ettin şiiri
sözler tükendi kalem usandı
seni yazmaktan anam ağladı

biliyorum farkındayım
ne anlattıysam kafan almadı
sana değil duvar anlatsam
şimdi iki kez anlardı
anlatacaklarımı az da olsa tınlardı

ne oldu kızdın birden
hiç eser kalmadı özgeliğinden
biraz çabuk oku
daha çok uzun hikayem
sana kısa hikayeler yazdım
anlamadın
al birde uzun olsun dedim
ama pardon
bak yine canını yaktım

şimdi sen hiç konuşmaz
vicdan azabı çekerim sanırsın
aslında beni
en iyi sen tanırsın
umrumda degil şehvetin servetin
seni zengin kılacak
sevgim değil nefretim

kendine özge duvarlarınla
bak kendini hapsettin sonunda
ben çoktan alıştım karanlığa
sen yaşa birbaşına korkakça
daha çok şeyler kusacaktım amma
tadında kalsın olmasın çorba
evet biraz iğrenç oldu ama
güzel şeylerde yazdım sana
onların hatrına
sığınırım affına
yok daha bitmedi ama
hemen oh çekip rahatlama
affına sığındım ama
sana muhatacım sanma

ah kıyamam bak yine üzüldün
rahat ol hemen kasma
ne olur ya surat asma
hep gülerdin ya
hadi gene çığlık atsana
kahkahaların la kanatsana

amacım ezmek değil seni
yok yakışıyor gülmek sana
çokta güzelsin hani
dinle tekrarlıyorum
sen kendine özgesin bana özlem
dilimden sökülüp gelir her kelimem
ne yazdım pekte önemsemem

ha gelelim konun ana temasına
sen anlamazssın gelmez aklına
demen gereken bu onun acizliği
tamam acizim ühü ühü
ama benim acizliğimse yazılan
senin ezikliğin olan
sensin kendine özge olan
kendi içinde bile yalnız kalan
ha bende pek masum sayılmam
üzdüm seni senelerce
üzüntünü gizledin sevinç gösterilerinle
incittim kırdım çok yordum
bana koşarken senden kaçtım
şimdi hakkım değil elbet
seni senden istemek
bu sefer gerçekten affet
hadi yüreğine zahemet

bak çıkıyorum hayatından
az kaldı biraz sabret
içimizdeki birkaç damla
yak hadi yine katlet
nefret etmene az kaldı
hadi az daha gayret

bak yazdıkça yazılıyorum sana
sevgin soguk duyğular korkak
sanmaki bayılıyorum buna
bir rüyaydın
dikkat et ayılıyorum ama

dünyam döndükçe zalim
sende bende döneceksin
kalbime dikilip
dilimde cözüleceksin
bir beden fazla geldin
tenimde küçüleceksin

al sözlerimi çerçevelet
felsefen olsun sana bu hasret

bak nabzım durdu tekliyor kalbim
sağlıkçısın ya anlarsın dedim
sen kırdın kalbimi
söylesene varmı tedavim
çare sende boşa koşturma
bırak kalsın tıp ve bilim
al kırıklarımı avcuna
ya yaşar ya ölürüm
bak kaybolmaktayım milim milim
yinede anlamadıysan yuh sana
yine başa döndük bak ama
sen kendine özgesin bana çok uzak
sen kendine sevdalı bana yasak

dilim döndükçe
anlatıyorum seni sana
açık kapı çık git artık
üşütüyor rüzgarın perdeleri kapatsana
gariptir felsefem anlayamazssın
soguktur hücrelerim uyuyamazssın
açık kapı çık git dedim
kaçsan kaçsan kurtulamazssın

yüzüm gözüm toz içinde
çok düşledim her biçimde
doğru sandığım yollardaydım
yine kayboldum aşk içinde

en uzunu oldu yazdığım dizelerin
bak seni anlatır söylemlerim
al çak beynine çivi gibi
batar ama acıtmaz sözlerim
hadi şimdi nakaratı söyleyelim

bak piç ettin şiiri
sözler tükendi kalem usandı
seni yazmaktan anam ağladı

düzenine uyduk dünyanın
uyuduk uyandık
sevdik sevildik
kırdık kırıldık
incinip incittik
hep sonu ararken başa döndük
dünya koca bir değirmen
döndükçe ezildik

neyi nereye vardırdım
konu içinde konuyu aradım
sen sesli oku
ben içten yazardım
sen dıştan bak
ben içten sarardım

sen kendine özge ve
iki yüzlü bilmece
sen değerini bilmedin
sevme zamanı sevmedin
şimdi sarardı başakları aşkın
ziyan oldu hasatım görmedin
senin mi kırıldı kalbin
kör bile sezer
sen sezmedin

Özgesin ama kendince
Zalimsin bak içimde
Gel kır kalbimi yine
Ellerin ateş ömrüme
Seninde kırılır çemberin
İnan kendine bile kalmaz değerin
Ne yana baksa beni görür gözlerin

elveda demeye varmıyor dillerim
sessizce çıkıp gittim uyurken sen
zannetme döner gelirim istersen
zaten hep geceydi ömrümüz
uyurken sen ben çaresiz
ben uyurken sen çaresiz
güneş doğmasın derken
şafak söktü çaresiz

çok sıkıldım bak çok uzadı
bozuldu aşkın tadı kalmadı
her yolu denedim olmadı
yürüdüm ama sana varmadı
yoruldum hayat derman kalmadı
bir çıraydı aşkın tutuştup yanmadı
herşeyi göze aldım koştum sana yol bitti
varıp uzattım elimi ama tutan olmadı
döndüm geriye nasıl giderim diye
nereye gidiyorsun diyen olmadı
yalvardım ölüyorum bak diye
tabutumu hazırladın elinle
sende hiç saim kalmadı

bir duraktı ömrüm
duran duraklayan
bir anlık konaklayan
anılarım çok yorğun
son aracısın sen durağın
bir daha uğramasın yolun

bak bozuldu kafiyem kalmadı imgem
ister oku ister yırt at
adına şiir denir mi bilmem
birinci değil yirmibirinci sayfam
kaptanıyım geminin ama yok ki tayfam
sen yelkenisin rüzğarı sevdam
sür sürükle farketmez koy ya da liman
nereye varırsan var
ben arkanda kalacam
sen batsan bile
ben boğulacam
sen kendine özge yaşayacan
ben nefreti taşıyacam

yine doldurdun sayfalarımı
soldurdun yine yapraklarımı
çektin kılıcı böldün ikiye
hep yarım yaşadım aşklarımı
gözlerim sana bakarken donup kaldı
sevgimi nefret mi hadi çöz bakışlarımı

yine saçma sapan düşledim
umut ettim hep seni istedim
bir ara avucumdaydın ama
bak yine elimi silkeledim
şimdi en kestirmeler en uzun
ne tarifi var nede sonu yolun
ben koştukça sen yoruldun

bilmem hatayı nerde yaptım
sen sevgi istedin ben sana taptım
şimdi ruhum hasta aşkına
ben bu acıyı senden kaptım

bak yine olan oldu
baharda yapraklarım soldu
san kavuşmak güzeldi ama
gülmseyemedim gözlerim doldu
sözlerim senin için dizilecek
ne yaşadık herkes bilecek
yazılanların yarısı değil hepsi gerçek
sen ne yöne istersen o yöne al çek

bir zamanlar tutsaktın bana
şimdi sahibim oldun sanma
bırakıp giderim hiç düşünmem
seni sevdiğime aldanma

Özgesin ama kendine
Herşey döner dengine
Ben giderim sen kal
Lanet olsun sevgine

Hadi gücün yeterse durdur
Bir daha yüreğimi soldur
Benim aşkım içimde yaşar
Bedenim aşkıma sur dur

bak bu yazılanlar sondur
anlamayacak beyinsiz çoktur
çözemediysen bir ip ucu
senin için saim yoktur

neden sevdim ki anlamadım
hep doğruyu söyledim saklamadım
sende seviyordun yalanmış
neden değiştin anlamadım
sen duyacaklarını duydun
alacaklarını çoktan aldın
zafer senin oldu ama yalnız kaldın
hep tek kişilikse zaferlerin
hep tek kal buda bedduam olsun
seninde baharın solsun
gözlerin hep dolsun
bir daha istersem kalbini
yüreğin cehhennemim olsun

yandım yeterince alevlerdeyim
anlatamam sana ne hallerdeyim
göz nizam gerekir görmen için
en yakınında yadellerdeyim

senin okuduğunu ben yaşarım
yazılanlar hep senin başarın
sen okuduğunu anlamasanda
ben anladığımı yazarım
daha beni öldüremedin ama
daha derin kazılır mezarım

bak bir sayfaya daha başladım
sana dair ne varsa hep taşladım
omzuna değil başımı duvara yasladım
kurumuştu gözlerim
sayende yeniden yaşladım
bak bıktırdın defol git artık
bunca zaman seni düşünüp seni usladım
yazık değilmi zamanımı çaldın
sevincimi aldın
artık gittim sen orda kaldın
sen ışık sandın ama
ben yandım
inandığım tek gerçeğim
kocaman bir yalandın
farketmedim en kötü melek
ben peri sandım
sen şeytandın
ben övünmüyorum yazdıklarımla
sen övün ama çektiklerimle
nede olsa sensin kendine özge
aptalmış kendini akıllı sayan her bilge
artık ismin yok AnToLoJiM de
sevdan beynimdeki çıban piskolojimde
ne zaman sıksam kanayacak
öylece dursa bana batacak
iyisimi al hançeri beynime çak
bak bu dilden daha neler akacak
gözlerim senden uzak ama
arkandan bakacak
döner sırtını gidersin hadi git
şimdi söyle kim daha alçak
hayat işte bu paslı kör bıçak

bak adına bir şiir daha yazdım
nefretimi ne kadar kussam
bir o kadar daha azdım
binbir cümle vardı aklımda
sana ağırmı geldi
en sadesini yazdım
kalbimde yaşananları dilime sardım
sen zalim güneş ben eriyen kardım
sıcaklığın değildi eriten
o kadar soguktun ki
ben kendi kendime yandım
sen kendine özgesin
ben seni ben sandım
seviyorum ayrılmak yok dedin
safmışım yalanlarına kandım

sevdim seni bu yüzden sancılandım
hayatsın dedim en büyük anlamı yükledim
hayat geride kaldın
ben yol aldım
şimdi seni yürüyorum adım adım
tükeniyor yolun siliniyor adın
aslında yokmuş ihtiyacım yeni anladım
seni bu yaraya ilaç sandım

şimdi daha sağlam amaçlarım
yerin yok artık boş kalsın yamaçlarım
sensin galibi benim bitti savaşlarım
yaralandığım yerden hayata tekrar başlarım
kazandın özgeliğinle
çare yok mecbur alkışlarım

dönüyor çarkı Dünya nın
bak ağrıyor her yanım
peşinden koştum bıkmadım
ruhumda bile senin adın
çok sevdim inanmadın
ölüyorum ve akıyor kanım
kelimelerin acısı dilden döküldüğü zaman
yüreğimi sancıtır geçmişte yaşanılan
kahramanısın hikayemin
sana hesap sormaz anlatılan

dönersem ALLAH canımı alsın
gidiyorum bavullarım sende kalsın
bir kaç anı bıraktım sana
bakar bakar ağlarsın
tutuşup alev olsan kendi payına yanarsın
benim acım vız gelir
sen ğene kendine kanarsın
artık nasıl yaşarsan yaşa
ömrün acılarımla donansın
bıraktım herşeyi gidiyorum
değer verdiğim tek kalansın

ben kerem sem nerdesin aslım
yaşananlar gerçek sen yalansın
bu Dünya çöplük misali
içinde en kötü kokuyla yanansın
ben vaz geçtim herşeyden
seninde yolların tıkansın
ben bu acıyla ölürsem
cesedim göz yaşınla yıkansın
biliyorum sen kendine özgesin
aşkın için ölsem bile
sen karanfiller takarsın
ben kapılarımı kitledim aşka
sen daha çok kapılar açarsın
böyle devam edersen Özge
bu kafayla daha çok yaşarsın
çoğu şeyi kalbime gizledim
dile döksem aklıma şaşarsın
yitirdim mutluluğu gidiyorum
peşimden gelme boşa koşarsın

elveda artık duy son sözümü
okumak istemezssen yum kör gözünü
al içimden sil tüm izini
hep ben konuştum dinliyorum şimdi
geç oldu ama ne söylersen boş
ben gidiyorum sen istediğine koş

2005 te tanıştık şimdi 2007
hiç bişey olamadık iki yıl tükendi
elveda demeye en doğru an
artık boşa geçmesin zaman

ne yaptımki böyle soldurdun
sen ciğerimi acıyla doldurdun
nefes almaya vardı umudum
acı çekmiyim diyemi öldürdün
sana showmen demiyorum ama
bak herkesi bize güldürdün

iyi başlayıp güzel bitemezmiydi
aşkımız bize yetemezmiydi
kırılıp ağlamaya müsait yüzümüz
sence birgün gülemezmiydi
o boşa çok konuşan dilin
birgün olsun kal diyemezmiydi
sana yalvardığımı sanma
ne yani SAİM gidemezmiydi