Özgecan'ın Çığlığı Adalet İstiyor

Bana adaleti getirin
Sağ elinde kılıcı,
Sol elinde terazisi olan.
Kefenin birine
Katillerimin bana yaşattıkları konulsun.
Açın adaletin gözlerini,
Yaşadıklarıma tanık olsun.
Hayatı yenen tırnaklarımın gücü
Karanlığı giyinen ateşin gücünü yenemedi.
Ben önce, namusum, şerefim, onurum için öldüm.
Söyleyin adalete,
Namusuma göz dikenin gözlerini söküp,
Terazisinin diğer kefesine koysun.
Öyle hızlı kaybettim ki yaşama umudumu,
Beni önce yaşama umudumdan kestiler.
Annemin ellerinden,
Babamın kıyamayan bakışlarından,
Ailemin beni bekleyen geleceğimden,
Defterimden, kalemimden,
Gelinliğimden kestiler ellerimi.
Öyle hızlı kaybettim ki her şeyimi,
Ben önce kaybederken öldüm.
Söyleyin adalete,
Beni ellerimden kesen elleri kesip,
Terazisinin diğer kefesine koysun.
Karanlığı giyinen insan görünümlü ateşler,
Bedenimi ateşe verdi.
Kanımın yerde kalmaması için gizlenen
Şapkam ve bir damla kanım,
Zanlılarımı ele verdi;
İşte o vakit benim üstüme gündüz indi.
Ben ölürken öyle uzundu ki zaman,
Sanki asırlar üstüme çöktü;
Beni kurtarmaya gelen son nefesime
Binlerce dua ile teşekkür ettim.
Söyleyin adalete,
Katillerime beş dakikalık ölümü armağan etmesin,
Gözsüz, elsiz nefesleriyle bırakıp
Acının asırlarına defnetsin.