Özgecan Şiiri - Kemal Berk

Ey can, sen bir ÖZGECAN
Sen bir cansın, her zaman
Sen gelmiştin okul çağına
İstemiştin okumak, faydalı olmak insanlığa
Bilmeden bindin, serserinin araca
Girmiştin dönüşü olmayan eğri bir yola
Tuzak kurulmuş, hain koymuştu kafaya
İstediği emele ulaşmaya
Canavar çıkmıştı ortaya
Bir an önce hedefe varmaya
Başladı ÖZGECAN’ la kavgaya
Biber gazı, yumruk, sopa derken ulaşmıştı amaca
Yetmedi, kırdı kolu kanadı, dahası kesti parmağı da
Hain Kurtulmak için bir de başladı yakmağa
ÖZGECAN’ın kararmıştı vücudu da
Hayalleri kararmıştı bir soysuzun yüzünden döndü karanlığa
Duyanlar şaşkındı ortalıkta
Herkes bir şey söylüyordu aklınca
Ama gelmeyecekti geri bir daha ÖZGECAN’ da
Cansız beden düşmüştü toprağa
Bunu insan olan, yapamazdı Vallaha
Bunlar insandan beter benziyor bir hayvana
Nasıl insan yetiştirip sürüyorduk ortaya
Her gün ağlayan, korkusundan konuşmayan canlarda
Ne çok ÖZGECAN’lar perişan şimdi burada
Sen bayrak oldun yaralı dertli insanlara
Hakim amca karar sende, uzatmadan ver kararı da
Ver ki öyle bir karar, ibreti alem ola
İnsan olan yapmasın böyle bir hata daha
Yattığın yer Cennet Mekan olsun ÖZGECAN’ a
Kemal BERK