Ramak kalmıştı artık canla vedalaşmaya,
Ufukta belirsiz siyah bir gölge kalmaya…
Şarkıların efkarını damarımda saydım önce;
Erittim sonra gözlerinde
Sen bitir diye..
Şimdi;
Bir umudum vardı, yıllardır yaşattığım
Evlat gibi sarıp sarmaladığım,
Hayatta her şey olur
Her şey insanlar için ya,
Belki olur dedim, belki…
Bırakmadım umudumu
Hasretlerimi biriktirdim aylarca..
Beni sana getirecek sermayemdi onlar...
Hiç dokunmadım; dokundurtmadım;
Çok düştüğüm de oldu yokluğa,
Harcamadım; harcatmadım...
Sizdiniz!
Sizdiniz yüreğimde hüzün kalabalığı;
Gittiniz…
Neden giderken sevgi vardı mezarımı kazan gözlerinizde?
Bilirim aşk değil;
Neler kaybetmişim bir bilseniz...
Hayat neler almış benden..
Ben de yeni anlıyorum...
Belki de yeni öğreniyorum,
Avucumun içi gibi bilirim dediğim hayatı..!
anlıyordum aylardır bitiyorduk bilmeden
çaresizdik yolu yoktu pes ettik çok geçmeden
tüm gülleri kopardık daha gonca bitmeden
sonumuzu biz yazdık sevgimizi silmeden
olmuyordu sevgilim olamazdı da zaten
dertlenme her gece can
seni debir gün seven olur
dünya ahret bacı diyen
yar deyip koynunda durur
feleğin fermanı budur
--
Eriyorsun hergün yalanlarının sıcağında..
Gelme yar; gelme!
Ne gel,
Ne de olduğun gibi kal...
Yakışmadı senin günahsız gönlüne,
Yakışmadı tertemiz ellerine...
Ay güneşi devirmeden
Yol yolcuyu götürmeden
Cefan beni öldürmeden
Gel artık yar yoruldum
Yoruldum beklemekten
31.08.2005 MARDİN
Kendime anlatmam zor
Yalnızlığın kabülünü..
İnanası gelmiyor insanın..
İnandıramıyor hiç bir güç kahreden gidişini..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!