Bakarken umutla geleceğe
Bilmezdi sonunun kömür karası
gözleri gibi olacağını.
Binbir emekle dokurken anneciği
Kısacık ömrünü, nakış nakış;
Pis, hain ellerin ellerinde
Son bulacağını.
Utanmalı insanlık
insan olmaktan
Böyle mahluklarla
Aynı havayı solumaktan
Özgeydi güzelliği
Goncaydı canı
Özgecan'dı,
Nasıl kül oldu kanı
16. 02 2015/MALATYA
Serpil TAŞYÜREK
Kayıt Tarihi : 16.2.2015 13:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
20 yaşında bir genç kızımızın hunharca canının alınmasına ithafen.....
Sade bir anlatım,
güzel bir tema ve
haz duyularak defalarca
okunabilen usta işi
harika bir şiir.
Kutlarım,
kaleminiz daim olsun.
sonsuz şiirlere
Sadece bir soru: 'KİME BENZEDİK BİZ?'
Bildiğim, 'ASLA KENDİMİZ DEĞİLİZ!'
Ya bir türlü cahiliye devrini kapayamayan Araplara!
Ya 'UZAY DAHİL, TÜM EVRENİ SAVAŞ ALANINA ÇEVİREN KÜRESEL EMPERYALİSTLERE'
Ya da sevgiyi dahi 'META BİLEN SOĞUK, HİSSİZ BATIYA' benzedik...
Biz, kendimizden koptuk, insan bile değiliz!
Tebrik ve teşekkürlerimi sunarım duyarlı şahsınıza Serpil Hanım..
TÜM YORUMLAR (5)