Kocatepe’ye karşı yürüdüm bugün,
Menzilim belirsiz…
Sen hiç yitirdin mi?
Sevgini, duygunu, hayalini, duyumsadıklarını…
Düş kırıklığı yaşadın mı daha başlanmamış bir olayda?
Ne yaparsan yap olmuyor bazen...
Sevdim seni sonsuza dek sürecek diyerek,
Bekledim, hiç gelmeyeceğini bilerek
Özledim hergün; seni karşımda görerek
Olmadı...
Sessizliğe büründüm
ve
Ankara"ya baktım en tepeden,
ardından
Anıları bir bir çıkarttım yerinden..
Gidişinin ardından yas tutmadım sevgili..
Sessizce izledim çekip gidişini..
Ardına bakmadan bıraktığın bir beni unutarak umursamaz gidişini...
Sonrasında bakmadım aynalara,
Duymadım sesini,
Savaşın orta yerinde
Kaldım cephemde kendimle…
Çağırma beni;
Önce iç savaşlarım yenilmeli…
Acılarımı hafiflettim,
bir şiir varki yürekten kendimi gördüm orada bu yüzden kalemine ve yüreğine tesekkür ediyorum..