Özge Baydil Şiirleri - Şair Özge Baydil

Dipsiz bir kuyuya atilan tas ne kadar agirsa,
Canim bedenime o kadar agir.
Tasiyamiyorum sensiz!

İnsanlar sandılar ki ben;
Taş yürekli,derin yarıklarda bir başına ağlamaklı.
İnsanlar sandılar (ki) YANILDILAR..

Bir bayram günüydü,
Babama zorla aldırdığım pembe elbiseyi
Hastalanıp giyememiştim.
İste o gün içimdeki çocuk ilk kez kırılmıştı hayata.
Son kez oldu olmayacak bir daha demiş ve söz vermiştim içimdeki çocuga (bana) .
Ama sen herşey gibi bunu da mahvetmeyi becermiştin.

Bir kurşunla vurulup yerde kanlar içinde yatan mıdır yaralı?
Yoksa! ! !
Bir acı sözle dil yarası alıp ağlayıp yanan mıdır yaralı?
Fark etmez ikisi de ben.
Kılıç çeksem kılıç çıkmaz kınından,
Ağıt yaksam kelimeler çıkmaz ağzımdan.

Kül rengi sabahlarin birinde kaybettim seni.
Bulmayi hiç istemedim,
Aramayi belki! ! !