Özge Şiiri - İbrahim Dikmen

Ne geveze şeysin sen
uluorta söylüyorsun her şeyi
çık içimden, çık git
çok gürültü yapıyorsun
kendimi duyamıyorum senin yüzünden
hiç mahremim kalmadı
şairmiş, söylemese ölürmüş
yuvasına kar yağsa bir kuşun
o üşürmüş
o susarsa tüm kainat susarmış
konuşursa yağmur suya kanarmış
gerçekleri görmeme yardımcı oluyormuş
gerçekler kırılgan yapıyor beni
herkes kadar
azcık yalana ihtiyacım var
herkesi mutlu eden en az bir yalan var
ölür müsün yalanıma karışmasan
düş yakamdan
düşler kadar özgür olmak istiyorum
tüm sırlarımı biliyorsun
koca hıçkırıklarımı
küçük tebessümlerle sakladığımı mesela
aklımın ağrıyan yanlarını
gönlümün ağaran
bütün reddedilişlerimi
bilmemen gereken ne varsa
hepsini biliyorsun işte
daha ne öğrenmek istiyorsun
öğretmek için varım deme bana
senden bir şey daha öğrenmek istemiyorum
geceleri uykularımı bölüyorsun
ne zaman azcık gülecek olsam
beni üzecek bir hikaye buluyorsun
ya da bir fotoğraf gösteriyorsun uzaklardan
bak, kendi kendine konuşuyor diyecekler sonra
tamam, istediğin zaman gelirsin gene
ama şimdi git
bir nefeslikte olsa