Yorgunluğa saplantılı esiri olduğumuz hayat,
Şiir yazılası değil aslında, biraz yakılası,
Tuzu eksik belki, kıvamını tutturamadık yaşamanın,
Sen ile beni uyuşmazdı zaten olmazdı,
Anlamalıydın, Şair demişti dersin.
Önce kuşlardan başla sevmeye oğlum,
Çünkü onlar hep semada,
Daha yakın olurlar Allaha,
Sonra ağaçları sev,
Savunmasız olanlar onlar,
Bir sabah telaşı rüyamda,
Ezelden evvele her şey aklımda,
Saat sabah beş uyandım bir mesajla,
Gitmiş olduğunu söyleyen bir ses,
Kalmak istermiydin diye soran olmamış garibim,
Hazırlanmış gitmiş hoş çakal diyemeden.
Bulutların yerli yersiz,
Hava hareketleri
Ve birbirine çarparken o ürkütücü ses,
Bir daha yapmam diye bana söz verdiren,
Işınları yere düştüğünde korkuyla,
Üzerine söz verdiğim ne varsa bozdum,
Hayal kurdum, koştum ordasındır diye,
Öyle baka kaldım sağ sola,
Haber vermiş olacak, bir arkadaşım varlığını,
Vardığım yerde,
Yoksun galiba,
Gözlerimi kapatarak yazıyorum bu satırları,
Senin okuman önemli değil,
Önemli olan seni düşünerek yazmaktı,
Bir uyku hali birden dire beni aldı,
Yorgunluk bastı,
Makamı hicazkardı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!